Engelse verfdoos

[p. 18]

Burnt Sienna
XIV

Vijf streken innig bruin-oranje zweven
als cirri door een bloeiend-warme lucht
boven elkander hun zangerig leven
en zwijgen soms om beurten met een zucht.
Ik zit naar de diepten van hun hout te staren,
om bij het zingen van hun snaren
te vergeten: dit geheim is lak.
Ik voel mij opstaan in licht, ik vertak
me en weet mij zo reeds opgenomen
als edel hout van even edele bomen.