Limburgensia

168. Gerard Lemmens. Mijnwerkersfolklore in Limburg. Maastricht, ‘Veldeke’, 1936. (117 blz.)

Gerard Lemmens verrijkte onze letteren met een merkwaardig boekje, voor Nederland absoluut oorspronkelijk. Het leert ons den mijnwerker van een wel onverwachte zijde kennen: als mensch, die, alle rationalisatie en mechanisatie ten spijt, oude zeden en gebruiken in eere houdt, die nog sagen verzinnen kan, die spookvertelsels doet ontstaan, honderden meters onder den grond, waar men de daarvoor gewenschte duisternis rijkelijk vindt. Ofschoon ‘Mijnwerkersfolklore in Limburg’ nagenoeg heel het leven der arbeiders in onze steenkoolgroeven overschouwt, van een bepaald standpunt uit, natuurlijk, komt ons het

[p. 144]

gedeelte gewijd aan de sagenvorming in het ondergrondsche wel het meest belangwekkend voor. De sage van dien raren Pool, dien duivelskerel, die met den Booze een verbond had gesloten, kenmerkt zich zelfs door een Faustisch element. Een interessant werkje, niet alleen uit oogpunt van folklore, want ook b.v. de voorhistorie van onzen mijnwerker wordt erin behandeld. Met de taal springt Lemmens wel eens onvervaard om, bewust Germanismen schrijvend.