Er is niets nieuws onder de zon

[p. 127]

Hoofdstuk 47
De predikant die niet wilde.

Door alle eeuwen zijn er geestelijke leiders geweest die de wil van God aan de mensen kenbaar moesten maken, soms als troost, soms als waarschuwing of aankondiging van oordeel. Ze worden met verschillende namen genoemd: profeten, zieners, apostelen, zendelingen, evangelisten, predikanten en dominees. Een van deze boodschappers was Jona. Op zekere dag kreeg Jona de boodschap van God: Ga naar Ninevé en predik tegen haar want haar boosheid is ten hemel tergend. Hoe Jona die opdracht van God ontving weten we niet. Misschien sprak God tot hem in een visioen of misschien hoorde hij de stem van de Heer. In ieder geval was de opdracht duidelijk genoeg. Maar Jona voelde er niets voor. Stel je voor; de grootste vijand van zijn volk: Ninevé, de hoofdstad van Assyriers. Een wreed en machtig volk. En hij moest zich wagen in het hol van de leeuw? Nee hoor, dat nooit. Laat God ze maar vernietigen. Net goed. Dan ga ik hever dood. Jona gaat naar de haven en zoekt een schip dat zo ver mogelijk weggaat, naar Tarsis. Hij betaalt zijn passage en gaat aan boord. Ik neem aan dat U het verhaal wel kent. Er steekt een geweldige storm op. Hier in Suriname zullen er weinigen zijn die de kracht van de storm kennen maar als je het eenmaal meegemaakt hebt vergeet je het nooit meer. Ik zelf heb het ervaren toen ik in 1956 de Noord-Atlantische Oceaan overstak. Dat was een vrij groot schip van de 20e eeuw. Alle poorten en openingen waren dubbel gesloten met zware bouten en de golven sloegen over het schip. Soms werd de hele boot opgetild uit het water en viel met een smak terug. Dan ben je bang en volkomen hulpeloos. Zo zullen die matrozen op het schip waar Jona was, zich ook gevoeld hebben. Deze ruwe zeelui waren wel wat gewend en toch echt doodsbenauwd. Ze gooiden een deel van de kostbare lading overboord, ze riepen hun goden aan en vroegen zich af waaraan ze dit te danken hadden. Ze wierpen het lot en het lot viel op Jona maar waar was Jona? Hij lag in het ruim te slapen. (een predikant, een knecht van God die ligt te slapen als anderen in nood verkeren!) Ze vroegen

[p. 128]

hem: Wie ben je eigenlijk? Bid tot je God want we vergaan. Jona antwoordde: Ik ben een Hebreër en ik vereer de God, die hemel en aarde, het land en de zee geschapen heeft en nog regeert. Ik had een opdracht van de Heer en wilde niet gaan. Toen werden ze nog meer bevreesd en vroegen: wat moeten we dan doen? Jona zei: Gooi me maar overboord dan zal de zee stil worden. Maar dat wilden ze niet. Ze probeerden nog van alles maar er zat niets anders op en Jona werd overboord gezet, nadat ze eerst de Heer gesmeekt hadden hen niet van moord te beschuldigen en hen te vergeven dat ze Jona aan de golven prijs moesten geven. Jona zal wel gezegd hebben: Het is beter dat één sterft dan dat allen vergaan. Klinkt dat niet bekend? Het gevolg was dat de zee stil werd en dat de storm bedaarde. De zeelieden waren diep onder de indruk en brachten offers aan de Heer en zeiden: Voortaan zullen we deze God alleen eren. Zo predikte Jona toch tot bekering tegen wil en dank. Was dat nu het einde van Jona? Nee, God die de wind en de zee beheerst heeft ook de macht over de dieren der zee en stuurde een grote vis (vermoedelijk een potvis) die Jona opslokte. Tenslotte staat Jona weer op het strand en weer krijgt Jona de opdracht naar Ninevé te gaan. En deze keer gaat hij werkelijk op weg, zij het niet van harte. Er staat n.1. dat Ninevé een grote stad was van 3 dagreizen, d.w.z. dat men 3 dagen nodig had om de stad door te komen. Jona gaat een dagreis ver en dan vindt hij het wel genoeg. Hij preekt: nog 40 dagen en dan zal Ninevé omgekeerd worden, vernietigd worden. En wat Jona eigenlijk niet wilde gebeurt toch! De mensen hadden berouw en wilden zich bekeren. Ze trokken rouwklederen aan en ook de koning vaardigde een decreet uit dat niemand mocht eten noch drinken en dat gold zelfs voor de dieren. De koning legde ook zijn koninklijke waardigheid af en trok een boetekleed aan. Zo werd het getij gekeerd maar dat was niet naar de zin van Jona die liever zag dat de stad vernietigd zou worden. Hoort U maar wat hij zegt: ik had het wel ge- dacht, nog voor ik mijn land verliet en daarom wilde ik niet gaan. U bent een God vol mede- dogen, geduldig en vol liefde en altijd bereid de straf in te trekken....... Wat erg eigenlijk dat een dienaar Gods, een profeet, zo redeneert. Dat

[p. 129]

hij alleen maar gevoel heeft voor zijn eigen groepje en wie niet tot die groep hoort mag wel omkomen. En inderdaad zijn er predikanten, door God geroepenen, die alleen maar oog hebben voor hun eigen groepje. Wel altijd bereid zijn morgenzegens, avondzegens etc. te houden op verjaardagen en jubilea maar niet te vinden zijn daar waar de echte nood heerst want dat kan soms gevaarlijk zijn, en, zoals een predikant eens tegen me zei: niemand wil graag doodgaan. Ook zijn er predikanten die ‘slapen’ als anderen in nood verkeren. Toen Jona's prediking succes bleek te hebben was Jona niet blij maar durfde hij God ook nog verwijten te maken. Dat was toch wel erg, maar God heeft ook hier Jona op zacht- moedige wijze duidelijk gemaakt dat behalve de Nineviten die Jona als zijn vijanden beschouwde er zoveel mensen waren, die nergens schuld aan hadden zoals kinderen, slaven en dergelijke in totaal 120.000 mensen die ook het slachtoffer zouden worden. Behoudens veel onschuldige dieren. Opmerkelijk is wel dat de dieren hier apart genoemd worden. Wel een bewijs dat God ook van dieren houdt en hen niet nodeloos wil laten omkomen terwille van de boosheid van de mensen. Deze les leert ons dat, hoewel we allemaal het evangelie moeten uitdragen er een speciale plicht ligt op de voorgangers, de beroeps predikanten, dat men geen onderscheid mag maken. Dat men niet mag ‘slapen’ als er nood is en dat men onbevreesd Gods woord moet brengen daar waar het bitter hard nodig is zoals in bars, goktenten, hoerententen, drugsdealers en anderen aan de zelfkant van het leven.

Van Ninevé is alleen nog een ruineheuvel over maar opgravingen hebben fundamenten en muren e.d. blootgelegd van enorme paleizen van hun koningen. Hieruit kunnen we afleiden dat de machthebbers van destijds er niet voor schroomden hun onderdanen uit te buiten.

De opdracht aan Jona was: Predik tegen Ninevé, tegen het kwaad. De opdracht vandaag aan onze geestelijke leiders is nog dezelfde: Predik het evangelie aan alle creaturen. Durft U dat aan? Of kijkt U liever een andere kant op?