Er is niets nieuws onder de zon

[p. 114]

Hoofdstuk 41
Begrafenis of crematie?

In de kerkbode van 13 oktober was er een artikel van de heer Tjon Ajong die zich afvroeg of crematie eigenlijk wel in de christelijke sfeer past. Dit in verband met de opstanding. Hij haalt daarbij aan de opwekking van Lazarus en de opstanding van Christus. Dit is volgens mij niet juist, want dat zou betekenen dat het ontzielde lichaam nog aanwezig moet zijn bij de opstanding. De Bijbel zegt echter: stof zijt gij en stof zult gij wederkeren.

De oude Egyptenaren geloofden dat de ziel alleen kon blijven bestaan als het lichaam nog intact was. Vandaar dat ze enorm veel werk maakten van het balsemen.

Ze waren daarin zo bekwaam dat nu, na duizenden jaren vele mummies (gebalsemde lijken) nog intact zijn. Dit is echter een heidense opvatting die wij als christenen niet kunnen delen. Het zou heel erg zijn als onze opstanding afhankelijk zou zijn van de aanwezigheid van ons ontzielde lichaam want van al de miljarden gestorvenen in de duizenden jaren die achter ons liggen zijn er heel, heel velen die nooit begraven zijn geworden. Denk bijv. aan de martelaren zoals Johannes Hus of nog eerder: de christenen die levend verbrand werden of door de leeuwen verscheurd. Denk ook aan de vele zeelieden die hun graf in de golven hebben gevonden, slachtoffers van natuurrampen, bomaanslagen enz. Dit zou nog met heel wat voorbeelden aangevuld kunnen worden. Ook de lichamen in de graven vergaan tot stof en worden na verloop van een aantal jaren verwijderd om plaats te maken voor anderen. Denk vooral aan de grote wereldsteden. Dat is de realiteit. Bij crematie is dit proces alleen versneld. Persoonlijk zou ik misschien de voorkeur geven aan een begrafenis omdat lijkverbranding voor mij nog te veel verbonden is met de massale lijkverbranding van meer dan 6 miljoen joden en anderen in de tweede wereldoorlog maar als iemand de voorkeur geeft aan crematie dan mogen we daar geen oordeel over vellen. God kent de zijnen en de opwekking is niet afhankelijk van de plaats of aanwezigheid van het

[p. 115]

ontzielde lichaam maar wel van de wijze waarop men God gediend heeft (Zie Math. 25: het laatste oordeel). Ook staat er in Openbaringen. Zalig zijn de doden die in de Here gestorven zijn.

Volgens 1 Cor. 15 v.a. vers 35 leggen we een aards lichaam van vlees en bloed af om er een hemels lichaam voor terug te krijgen. Het is daarom niet zo erg belangrijk wat er met het oude omhulsel gebeurt want we zullen een nieuw onsterfelijk lichaam terugkrijgen.

Is dat niet heerlijk?

Want hetzij dat wij leven hetzij dat wij sterven, wij zijn in des Heren hand.