Zeemansliederen

[p. 13]

Vlaggelied.

Gij schittrende kleuren van Nederlands vlag,

Wat wappert gij fier langs den vloed;

Hoe klopt ons het harte van vreugd en ontzag,

Wanneer het uw banen begroet:

Ontplooi u, waai uit nu van stengen en stag,
Gij blijft ons het teeken, o heilige Vlag!
Van trouw en van vroomheid, van vroomheid en moed.

Van trouw en van vroomheid en moed.

Of is niet dat Blauw in zijn smetlooze pracht

Der trouw onzer Vadren gewijd?

Of tuigt niet dat Rood van hun manlijke kracht

En moed.... in zoo menigen strijd?

Of wijst niet die Blankheid, zoo rein en zoo zacht,
Op vroomheid, die zegen van Gode verwacht?
Den zegen, die éénig, die éénig gedijt.

Den zegen, die eenig gedijt.

[p. 14]

 

Waai uit dan, o Vlag! en vertolk onze beê,

 

Om trouw, en om vroomheid en moed!

 

De wereld ontzie U op golven en reê......

 

Doch - dááldet Gij ooit op den vloed,

 

Wij heffen uw Wit uit de schuimende zee,

 

En voeren naar 't Blauw van den hemel U meê -

 

Al kleurt zich uw Rood met ons kostbaarste bloed.

 

Al kleurt zich uw Rood met ons bloed.

 

 

 

d^r. j. p heije.