Emblemata

[p. 2]

Aen de Eerbare, verstandighe, ende vvelgheborene Ionckvrouvve Charlotte van VVeissenborch: S.

GHelijck den dach lanck valt den huerlinck moe en mat,
En t'iaer den VVeesen nau int bedwanck altijt,
S'gelijcx my den tijt verdriet, eer ick hoe en wat
Can versinnen, dat mocht dienen t'uwer iolijt,
En oock niet min tot eens anders baet en profijt.
Maer want ick sulcx van my seluen alleene
Niet en vermochte, heb ick ghenomen subijt
Desen Autheur te hulpe, die (soo ick meene)
T'selue nu doen sal in ons sprake reene,
Dat hy ghedaen heeft, en noch doet, int Latijn,
Al is hy van worden cort, en van forme cleene:
D'welck ghy niet aen en siet, maer t' elcken termijn
Merct aen den sin mits uwen gheest diuijn:

V vrient ende dienaer,

M.A.G.