Het leven van Philippus den Stauten, Hertoch van Borgonien, ende van Margarita van Male, Gravinne van Vlaenderen
(ca. 1852)–Jan Frans de Jonghe– Auteursrechtvrij[1400]Ga naar margenoot+ Dit jaer, niet teghenstaende dat het was een jaer van jubilé, is gheweest een jaer van droefheydt ende van oorloch bynaer de gheheele weerelt door. De peste regneerde in vele landen, ende sleepte veel menschen naer het graf. De Turcken overvielen het christenrijck om dat den key- | |
[pagina 247]
| |
ser Wenceslaus synen tijdt passeerde in wulpsheydt, ende aen hun gheenen behoorlijcken teghenstandt en dede. Petrus de Luna, den valschen paus, den welcken sich Benedictus noemde, bracht (ghelijck wy gheseyt hebben) eene groote scheuringhe in de Heylige Kercke. Die van Luyck ende Namen voerden den oorloch teghen de Brabanders. De Brabanders eenen inwendighen oorloch teghen malcanderen. De Enghelschen hadden hunnen coninck Richardus in de ghevanghenisse doen sterven, ende Henricus, den nieuwen coninck, hadde groote moeyte om in vredsame possessie te gheraecken. Vranckrijck ende Enghelandt en waeren de beste vrienden niet. De hertoghen van Borgonien ende Orleans en conden met malcanderen niet in vrede leven, ghelijck wy nu voorder sien sullen met de gratie godts. |
|