Roseliins oochies, ontleedt

XXXVII.

⁺ HEmel, schuyf u nacht-gordijnen.

Hoe soo moedig op u Licht?
Hoe soo trots op u Sonne-gesicht,
En't tint'lend starn-gesticht?

+ Stemm, Hooger Doris niet, mijn gloetje.

[p. 119]

 

V zale

 

Laet dalen,

 

Veel malen,

 

Haer stralen:

 

Maer s' halen

 

Niets by mijn ROSELIINE.

 

VVil sy schijnen,

 

'T moet verdvvijnen

 

Al vvat u vvulf belichtt.

 

 

 

Schoon sy tempert haer gesichjes,

 

Schoon sy matigt haer gepronck,

 

Schoon sy dempt, toomt en temt haer gelonck,

 

'T is niet dan vlamm en vonck.

 

Haer gluyrtjes,

 

Haer kuyrtjes,

 

Hoe suyrtjes,

 

Hoe stuyrtjes,

 

Syn vuyrtjes;

 

Haer scherpe Minne-lichjes,

 

Minne-schichjes.

 

O, die lichjes

 

Haer heette kracht ontgonck!