Roseliins oochies, ontleedt
(1639)–Daniel Joncktys–
Auteursrechtvrij
[pagina 98]
| |
Waer sy juyst Venus Soontje sag,
Ten minne-strijd sich rusten.
Koom (seyse) Dvvingelantje, vry,
Leg af u boog, en kampt met my.
Cupido, die vvel eer 't gevveld
Gesmaeckt hadd van haer OOGEN,
Sprack: 'k koom niet tegens u te veld,
Dan met mijn pijll, en boge:
Een naeckt ontvvapend Kind vermag
Niet tegens sulcken blixem-slag.
Dan soo je lust in't kamppen hebt,
Ick sal mijn pijllen breken,
Indien g'u tonge niet verrept;
VVant sy ontzielt met spreken:
Indien gy bey uvv' OOGEN sluyt;
VVant scherpe schichjes schietjer uyt.
Mijn ROSELIIN die lustig vvaer,
Te vvorst'len, met dien Iongen,
Sprack, vvelgemoed: Sie daer, sie daer;
Ick boey een vvijll mijn tonge,
En sluytte bey mijn OOGEN dicht:
Noch tart' ick 't lichte Minne-vvicht.
De Minn vervvacht den aenval niet:
Maer tijdt gesvvind aen't vluchten,
Tervvijll hy kans tot vluchten siet;
| |
[pagina 99]
| |
En roept haer toe, met suchten:
Al stelje tong, noch OOG te vverck,
V schoonheyd is my noch te sterck.
|
|