Nederlands Papiaments handwoordenboek

[p. 3]

Toelichting.

In de toelichting bij het ‘Diccionario Papiamentu-Holandes’ van de hand van ondergeteekende in October 1945 verschenen, sprak hij de hoop uit dat boek spoedig door een Nederlandsch-Papiamentsch handwoordenboek te kunnen laten volgen. Deze hoop, die een halve belofte inhield, is thans in vervulling gegaan.

Aangezien hij het werkje zoo degelijk mogelijk wenschte af te leveren door o.m. ten gerieven van den gebruiker diverse woorden te onderverdeelen en mede door de alphabetische-lexicographische herindeeling der woorden door het gebruik der nieuwe spelling, kon samensteller dit boekje, dat hij in 1945 dacht gereed te hebben, niet eerder persklaar maken.

Alhoewel zelf geen groot voorstander van de nieuwe spelling, is hij gezwicht voor den aandrang die er op hem werd uitgeoefend door verschillende onderwijsmenschen.

Voor een uniforme schrijfwijze van het Papiamentsch heeft samensteller met inachtneming van de volgende hoofdregels gewerkt:

1. De Nederlandsche ‘oe’ klank wordt als ‘u’ geschreven, behalve in die woorden, welke van zuivere Nederlandsche herkomst zijn als: stoel, doel enz. en in die woorden, waarin zeer gemakkelijk het Nederlandsche woord nog terug te vinden is als: boet (boete), spoela (spoelen), boeki (boek) enz.

2. De Nederlandsche ‘k’ klank wordt als een ‘c’ geschreven voor de klinkers a, o en u met uitzondering van die woorden waarin zeer gemakkelijk de Nederlandsche ‘k’ terug te vinden is als: kashi (kast), kalki (kalk), kauw (kauwen) enz.

3. De woorden als ‘bicinja’, ‘canja’ enz. worden geschreven gelijk uitgesproken; de Spaansche ‘n’ is overbodig, zoo ook de ‘ll’, die in het Papiamentsch door de ‘i’ vervangen wordt.

[p. 4]

Voor de uitspraak der woorden lette men in de eerste plaats op de voorgaande drie hoofdregels en verder:

a. de ‘c’ voor de klinker i en e wordt uitgesproken als de Nederlandsche ‘s’ en de uitgang van woorden op ‘cion’ wordt uitgesproken als ‘shion’;

b. de ‘ch’ wordt uitgesproken als stond er in het Nederlandsch ‘tj’, bijv. van ‘mucha’is de uitspraak ‘moetja’;

c. de klinkers a en o blijven altijd zacht; zij worden uitgesproken als in de Nederlandsche woorden praten en wonen;

d. de klinker e wordt uitgesproken alsof er een gerekte ‘i’ van ‘Wim’ stond;

e. de klinker i wordt uitgesproken alsof er de ‘ie’ van ‘Mies’ stond.

Ter vergemakkelijking zijn voorts klemtoonteekens (’) geplaatst achter de lettergrepen, waarop de klemtoon valt. Het klemtoonteken òp de lettergreep behoort bij het woord.

Voor opmerkingen betreffende de inhoud van dit boekje en ook eventueele aanvullingen houdt hij zich aanbevolen.

Curaçao, Sept. 1947

G.P. Jansen.