Christelijck vermaeck

bestaende in verscheyden stichtelijcke rijmen en gesangen

[p. 245]

Wensch om Vrede.

Toon: Droeve Princesse. Ofte: Schoonste Lerinde.

HEylighe Vrede, dael neer beneden,
Dael op de wereldt, in yders hart,
Wilt onse straten altijdt betreden,
Koom, soete Vree, verlicht ons smart:
Daer is gheen Heyl toch buyten uwe palen,
Wilt niet langer dralen // koom geheylight soet,
Wilt onse ziel, ô soete Vree, bepralen,
Met u klare stralen // licht ons doff gemoedt:
Want die u mist, en sonder Vrede leeft,
Toont blijck en klaer genoegh dat hy geen deugt en heeft.

[p. 246]

 

2 Al 't droevich woelen en vreeslijck strijden,

 

Al 't groot verdriet en ongheval,

 

Al 't jammerlijcke onlijdelijck lijden

 

Dat hier gheschiedt in't aerdtsche dal,

 

Komt om dat ghy, ô Vrede, zijt verschoven,

 

En dat ghy daer boven // in den Hemel woont;

 

Ey! soete Vree, kom af, in onse Hoven,

 

Doet den mensch gelooven // dat ghy stadich kroont;

 

Koom, koom maer af, vrywilligh zijt bereydt

 

Te doen wat u ghevalt, met alle neerstigheydt.

 

3 Doch soo u vele niet lief ontfanghen,

 

Echter soo sullen die u bemindt

 

Gheduerigh nae u by-wesen verlanghen,

 

Wijl sulck' in u vernoeghen vindt:

 

Neem aen de reys, kom woon in onse sinnen,

 

Op dat wy verwinnen door de wreede spijt;

[p. 247]

 

Koom, soete Vree, in onse herten binnen,

 

Wy sullen u minnen // weghen 't groot profijt

 

Dat hy gheniet, die Vree inwendigh voedt,

 

En alles wat hy maeckt uyt Vree om Vrede doet.

     Liever.