Christelijck vermaeck

bestaende in verscheyden stichtelijcke rijmen en gesangen

Weelde baert Smert.

Toon: Onlanghs geleden, eer dat de Son.

DE trotse weelde, die elck verleydt,
Die komt nu, laes! gheheelijck draeyen,

[p. 173]

En onse Landen over swaeyen:
Dit doet nu de groote vryigheydt,
Dat sy haer dus over spreyt,
Maer sy baert wel droefheydt mee,
En se scheurt wel vaeck de vree,
S'oorsaeckt plagen // leet en klaghen,
Als'se eertijdts onse bueren dee.

[p. 174]

2 Hier moet men houden dan naeuwe wacht,
En laten ons niet heel vervoeren,
Noch ons gemoedt so seer beroeren,
Dat wyder deur worden omgebracht,
En gheheelijck neergheslacht:
O! dan is't een hart ghelach,
Als men 't niet herdoen en mach:
Al 'et lusten // en 'et rusten
Is verandert in een droef gheklach.

[p. 175]

 

3 Die sich geduerich met sorgh bemoeyt,

 

Sal die noch beter konnen draghen

 

In sorghens-noodigh-groote daghen,

 

Wanneer 'er eens dapper wordt ghespoeyt,

 

Dat 't al zy haest uytgheroeyt,

 

Wat 'er by is, of om-heer,

 

Dat 'et wordt gheslaghen neer,

 

Dat dees Landen // vuyrigh branden

 

Van een tweedrachts al te droeven weer.

 

4 Het kon gheschieden, 't is meer ghebeurt,

 

't Is menich-mael ghenoegh ghebleecken

 

In alle nae-ghepaelde streecken,

 

Dat door de weelde wierdt vree ghescheurt,

 

Dat Landt en Volck wierdt versteurt,

 

En door trotsen hooghen moedt,

 

Wierd ghesmeten onder voet:

[p. 176]

 

Godt de Heere // wil dit keeren

 

Tot bewaring van't elendigh bloet.

     Liever.