Christelijck vermaeck

bestaende in verscheyden stichtelijcke rijmen en gesangen

[p. 133]

Vrundelijcke ghespraecksaemheydts nut.

Toon: Fortuyn, eylaes! bedroeft.

T Was oyt voor yeder een, een aenghename daedt,
Die soet bejeghent wierdt met vrundelijck ghelaet:
Want niemandt soo verstockt, soo vuns en onbeleeft,
Die aen een soete praet sijn oore niet en gheeft.
2 Als yemant vinnich spreeuwt, en bitse woorden spouwt,
En sich tot aller tijdt te preuts en spijtigh houdt,
Die wordt met billickheydt van ellick een veracht:
Sijn stuersse, norssen kop is yder een verdacht.
3 Noyt mist een soete Mondt te treffen in de ziel,
Het harde hert verweeckt, hoe hart het hert sich hiel:

[p. 134]

 

Hoe wreeden Tygher-mensch, met soete re'en ghevleyt,

 

Sijn hart, sen moordisch hart wordt als een beeck geleyd,

 

4 Na stuer verschijnt 'et saft, het saft brengt saftheyt me

 

Die dit nae eysch betracht, vindt soetigheydt en vree;

 

De vree baert weder vree, in't vrede-lievendt hert:

 

Door Liefd' en waerde Vree de Ziel verhemelt werdt.

 

5 En sie, dit baert altijdt een soet-beleyde tael,

 

Een lieffelijcke tongh, bevrucht met Heyl-verhael:

 

Gheluckigh, die sen mondt soo dapper kloeck bedwinght

 

Dat noyt de spitse snap daer leelijck uyt en springht.

 

6 'k En weet geen soeter dingh, noch heuchelicker saet,

 

Dan staegh verselt te zijn by soet-bevall'ghe spraeck:

 

Het is, nae mijn begrip, het aldersoetste soet,

 

Dat met een soete list de Zielen open doet.

 

7 Godts over-heyligh Woordt is vol beleefde re'en,

 

Wy moeten, nae vermoogh', in sijne stappen tre'en:

[p. 135]

 

Dit is een vast besluyt, Godt spreeckt ons vriendlijck aen:

 

Wat Godt ons voren doet, moet achter zijn ghedaen.

 

8 Roept, Snorcker, watje wilt, u snorcken is maer wint,

 

O Knorren breeckt een bandt, daer soete tael se bindt:

 

O vaetse rommelingh, uytsporigh uyt-ghekalt,

 

Maeckt vaeck een goedt gedult gheheel-en-al vergalt.

 

9 Is't ongheoorelooft te spreecken buyten maet,

 

Van al dat uytten tucht van re'en en reghel gaet:

 

't Is even oock verboo'n te duwen yemandt toe

 

Een bitse wrange tael, ghelijck een doornen Koe.

 

Soo yemandt niet begeert door praet te zijn gehaet,

 

Of door een spitse tongh, of ergher in der daedt,

 

Die voegh maer ziel en sin, hier is een soete Wet

 

In't kort, tot goede leer, uyt gunste voor-gheset:

 

11 Paert Zeden aen de Re'en, soetmondigh uytghestort,

 

En reden aen de spraeck, en spraeck die reden port

[p. 136]

 

Tot reden braef en soet; re'en op sen tijdt gheseydt,

 

Geeft aen den hoorder stof, tot lust en danckbaerheyt.

     Liever.