Christelijck vermaeck

bestaende in verscheyden stichtelijcke rijmen en gesangen

[p. 97]

Tot Godt om Heyl.
Aenmerckinghe en bedenckingh, over Psalm XXXIX. vers 9. en 10.

ICk, die vol van grove sonden legh geswachtelt in'et vuyl

Van der sonden kuyl,

Kome tot Godt aenghetreden,

Met ghebeden.

Slaeck de banden, mijn Verlosser, en ontbint mijn angstig hert

Van sen groote smert,

En laet my doch niet bespotten

Van de Sotten:

Want 'er boos vergifte monden, tot den laster afgericht,

Snerpen als een schicht,

[p. 98]

 

Door de leden heen ghedronghen:

 

Soo zijn tonghen

 

Vande in-de-vuyste-lachers over yemants struyckelvoet

 

O! te trotsen moet.

 

Godt en sal gheen Mensch verstooten,

 

Noch ontblooten

 

Van sen lieffelijcke gunste, als den Sondaer hem verneert

 

En van 't quade keert.

 

Laten d'Heyl-benijders grimmen

 

Als de Simmen:

 

Ick sal swijgen, hoese scherssen, hoese spotten, wesen stil,

 

Is 't mijn Heylandts wil,

 

En sal op den Heere bouwen

 

Mijn vertrouwen:

 

Want God sal het wel beschicken, ende maken datter teem

 

Haest een eyde neem:

[p. 99]

 

Daerom al die my bespotten

 

Zijn maer Sotten.

 

 

 

EEn zedigh hert wordt wel verleydt:

 

Door onbedacht' onachtsaemheydt:

 

Wanneer sen ziel nu is bedruckt,

 

En schier als uyt 'er self gheruckt.

 

Het is of onverstandt of nijdt,

 

Die't droeve hert sen feyl verwijt:

 

Hoe grof de sonden zijn gheweest,

 

Met soentse door een laghen gheest:

 

Godts zeghen, boet, en waer berouw

 

Maeckt gladt die diep ghekreuckte vouw:

 

Hoe seer de ziele is besmet,

 

Godtsvrucht die maecktse weder net.

     Liever.