Christelijck vermaeck

bestaende in verscheyden stichtelijcke rijmen en gesangen

[p. 1]

Christelijck Vermaeck.

Goddelijcke Klachte.

Toon: Ay! schoone Nymph, aensie een machtig Coningh.

MYn Ziel gheraeckt door een elendigh wroeghen,

En weet gheen ander raedt,

Als sich tot Godt met hart en ziel te voeghen,

En bidden hem om baet:

[p. 2]

 

Want mijne sonden stincken van 'er etter,

 

't Gun ick nu laes bekennen moet,

 

Op hoop dat sy door ware boet

 

Mocht worden netter.

 

2 Ick hebb' versuymt het noodich levend Leven,

 

En hebb' my van die baen

 

Door hoop, van beter padt te tre'en, gedreven

 

Ben ick 'er van gegaen,

 

En socht te vinden in dien wegh vernoegen,

 

Maer toen ick alles wel besach,

 

Soo vandt ick anders niet, ach,ach!

 

Dan pijnlijck wroegen.

 

3 Ick wou my evenwel niet strack bedroeven

 

Door 't eerst berouws-gevoel:

 

Ick docht, 'k wil naerder sien, en nauwer proeven

 

Tot diep in haer gewoel,

[p. 3]

 

Misschien sal daer mijn ziel wel rust erlangen:

 

Maer laes! voor vree en soete lust,

 

Soo hebb' ick jammer en onrust

 

En leet ontfangen.

 

4 Nu ick gewortelt en in't quaedt gedompelt

 

Elendich legh ter ne'er,

 

En in de vuyligheydt ben overrompelt,

 

Soo soeck ick van den Heer

 

Verlichting in mijn smerte te genieten:

 

Want Godt in goetheyt hoogh vermaert,

 

Kan al'et leet dat ons beswaert

 

Haest doen verschieten.

 

5 Op sulck vertrouwen koom ick aengetreden,

 

Met een verslagen hert,

 

En offer u, mijn Heyl, al mijn gebeden,

 

Verlicht mijn droeve smert;

[p. 4]

 

Verhoor mijn suchten, en verdrietigh kermen,

 

Ick kniet voor uwe Godtheydt ne'er:

 

Wilt uyt ghena, ô Heyl'ghe Heer,

 

Mijn ziel ontfermen.

     Liever.