Logo DBNL
Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten (2001)

Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

(2001)–Constantijn Huygens–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

[109] Biddaghs-Bede,
Den 9en Octobris 1624(aant.)

 
Sluijt Dijne Wolcken niet, Die boven Dijne Wolcken
 
Ter hoede Dijner Volcken,
 
Ter straffe sittest, Heer,
 
Der Volcken die in ons vervolgen Dijne eer.
5
De pijlen van ons Hert, de schichtigste Gebeden
 
Die wij van dus beneden
 
Doen stijgen tegen 't steil
 
Van Dijn' Onsienlickheits onaffgepeilde peil,
 
+ Die Kalvren onser lipp en konnen niet geraken
10
Dijn' Oore te genaken,
 
+ 'Ten zij dijn' Oore dael'
 
En onsen laffen aëm van mond ten Hemel hael'.
 
Hael op den droeven galm van Dijn' verslagen' kindren,
 
Die meerderende mindren,
15
En groeijende vergaen,
 
En voor Dijn viericheit, als Sneewe, niet en staen.
 
Wat smoockter in 'tbesluijt van Dijn' Voorsichticheden?
 
Zijn 't gisteren, zijn 't heden,
 
Zijn 't morghen, zijn 't altijd
20
Niew' roeden binnens huijs, en buiten niew verwijt?
 
Hoe onlangs hebben wij de schadelicke slagen
 
Van Dijne vochte plagen
 
Ten halse toe gevoelt?
 
Hoe onlangs hebben ons de vruchtbaerheit ontspoelt
25
De Stroomen die Dijn' Hand tot Grachten onser Vesten,
 
Tot doornen onser Nesten
 
Van eewicheit gestelt,
 
Nu tegen ons geroert, geruckt heeft en gevelt!
 
+ All hadden wij in 't hooft de Vloeden die ons quollen,
30
De Wateren, die swollen.
 
Tot over kant en kae,
 
Voldeden ons gebreck van tranen nergens nae.
 
Doe waren 't Wateren. Nu hebst du 't Vijer ontboden;
 
Nu sien wij niet als Boden
35
Van Broeder en Verwant,
 
Van hier een groeijend' Vijer, van daer een' vollen brand:
 
Maer Brand, maer ander Vijer; Vijer wateren te krachtigh,
 
En Mannen-macht te machtigh;
 
Vijer vijeriger dan Vijer,
40
Vijer dat genadigh brandt daer 't Drij vernielt van vier.
 
Waer' Aerd' en Locht dan vrij! Maer Locht en Aerde moeten
 
Dijn' wrake helpen boeten,
 
Beij' grouwelick, beij vuijl,
 
D'een' rondom smettelick, en d'ander' niet als kuijl.
45
Soo sien wij onse Jeught, den bloessem onser krachten,
 
Al bloeijende versmachten;
 
Zoo sien wij 'tgrijse hooft,
 
Den steun der kinderen, den kinderen ontrooft.
 
Waer heen, gestoorde God, waer wilst du 'tende palen
50
Der ongeënde qualen?
 
Waer is den eersten dagh
 
Die ons doen hooren zal, Daer is de laeste slagh?
 
Wij pleiten om geen recht, wij kennen meest de zeeren,
 
De lemten en de zweeren
55
Daer van de stanck alleen
 
Dijn' hulp en onsen nood gescheiden heeft van een:
 
Wij weten, zoo du wilst Dijn' Rekeningh sien sluijten
 
En, all' ontfarmen buijten,
 
Dijn' Rechten sien voldaen,
60
Soo hebst Du, Hoe vollendt? noch niet begost te slaen.
 
Maer slae Dijn slincker Oogh op 't ooghe vande Volcken
 
Die onse ad'ren molcken
 
Doe Dijn' gerechte straff
 
Hunn' ongerechticheit wel eer den teugel gaff.
65
Nu staen sij thien om een, nu worden wij verdondert
 
Met Dusenden om Hondert;
 
En wilst Du noch 'tgetall
 
Besnijden van de Mans dat hun vermannen sal?
 
O! spaer de handen thuijs die buijten moeten wercken
70
Ten bouwe Dijner kercken;
 
O! kort de handen t'huijs
 
Die'r overwinning is 'tverwoesten van Dijn Huijs.
 
Haer' overtredingen gewogen tegen d'onse,
 
Het overwicht verslonse:
75
Du bist gerechtigh, Heer,
 
Maer van twee Sondaren waerom is't d'eene meer?
 
Meer zijn sij 't die den schatt van Dijn' bevolen Wetten
 
Den hoeftigen ontsetten;
 
Meer zijn sij't die bestaen
80
De meesterlicke hand aen Dijn Gebod te slaen;
 
Meer, die de vollverdienst van Dijnen Eengeboren
 
Ter meester helft versmooren,
 
En roemen off de schuld
 
Door haer' betalingen oock t'over wierd' vervult.
85
+ Meer, die het eenigh pad van Waerheit, Wegh en Leven
 
Affgoddelick begeven,
 
En soecken in den nood
 
Aen machteloos gebeent het leven in de Dood;
 
Die voor een' stommen tack ten grouwel uijtgehouwen
90
1) De knie, Dijn maexel, vouwen,
 
En d'innerlicke plicht
 
Verplichten aen 't begripp van 't uijterlick gesicht,
 
Meer die Dijn hemel-recht van geven en vergeven
 
Hun veinsen toegeschreven,
95
En geven huns gelijck
 
Dat Du den geveren sulst weigren in Dijn Rijck;
 
Meer die het sondigh Vijer van ingeboren lusten,
 
Die Leêcheit noijt en blusten,
 
Ontsteken in den dwang
100
Van booser eenicheit dan 'sWerelts boost gedrang;
 
Meer zijn sij't, meer, en meest, die dij, hun' grooten Voedder,
 
Doen sterven in hun voeder,
 
Doen leven, naer den nood,
 
En maken die 't haer geeft haer dagelixe Brood.
105
Min zijn sij 't, (zooder min van misdaet voor dijn Oogh is,
 
Dien 'tlaegste min te hoogh is)
 
Dien, buijten Menschen giss,
 
Dijn' ongewrongen Wett der Zielen Reghel is;
 
Die d'een medoogentlick den anderen die Schatten
110
Ter herten helpen vatten,
 
Uijt die, gemeener macht,
 
+ De dwaesheit louteren die 't Werelt-wijs veracht;
 
Die gaerne, naer 't gepoogh van wel doen en wel weten,
 
+ Onnutte knechten heeten,
115
+ En seggen, Een voor all,
 
+ Off alle sonder Een versmachten in den vall;
 
Die, sonder ander' hulp dan Die de hulp alleen is,
 
+ En met het Hert te vreën is,
 
Om 't tweede leven gaen
120
+ Bij Die door d'eerste Dood de tweede heeft voldaen;
 
Die met gevouwen' hand maer meer gevouwen' zielen
 
+ Van binnen voor Dij knielen,
 
En soecken Hout noch Gout
 
+ Om Dij te naerderen Die d'Ooren hebst gebouwt;
125
Min, zijn 't, die schuldenaers den affslagh harer schulden
 
+ Van Dijn genadigh dulden
 
+ Verwachten, en 't verlij
 
Verachten voor de hand die schuldigh is als sij;
 
Min, die zoo langh sij zijn zijn willen dat sij moeten,
130
En d'eerste Sonde boeten
 
+ In ijeder een sijn werck,
 
En maken elck sijn hert sijn klooster en sijn kerck; de Joden
 
Min, (dorstmen 't dencken, minst) die meest Dijn' kruijssers laken
 
En schricken te genaken,
135
En spouwen op den mond
 
Die daglix roemen derft van 'tspouwen in Dijn' wond:
 
Min emmers die sich meest op dijne Minn betrouwen,
 
En offren, van berouwen,
 
Een hongerige Maegh
140
Daer dij de nuchtren aêm in 'tsmeecken uijt behaegh?
 
Behaeghde 't Dij dan oijt in 't midden onder 't quijnen
 
En 'tsmeecken te verschijnen
 
+ Van Drij in Dijnen naem,
 
Hier zijn wij duzenden en noch zoo veel te saem:
145
Strij voor de Duzenden die voor Dijn' eere strijden,
 
Help Israël ontlijden,
 
En Babijlon vergaen;
 
Slae op de Duzenden die op Dijn' strijders slaen;
 
Maer slae hun oock in 't hert den Blixem Dijner Waerheit,
150
Verlichtse met de klaerheit
 
Die onse Baken is;
 
+ Maeck van haer steghe steen een vleessiger Gewiss;
 
Schepp Paulen onder haer, die Saulen willen heeten,
 
En, vele, niet en weten
155
Hoe lakeloosen recht,
 
Hoe Du verdedight wordst door David Dijnen knecht.
 
Oft, staen sij eewelick in Dijnen Doem voorschreven
 
Om nemmermeer te leven,
 
Ruijm elders het getal
160
Dat Dijn genadigh, Komt, ten laesten hooren zal:
 
Geleij den Leideren die Dijne Waerheit leiden
 
Daer Menschen Menschen weiden,
 
Daer Menschen, in den schijn
 
Van Menschen, min als Mensch, en meer als Beesten zijn.
165
O! geeff het groeijen daer den welgeraeckten planten
 
+ Die Dijne Paulen planten,
 
En dijn' Apollos voort
 
Besproeijen uijt de bronn van Dijn herbarend' woord;
 
+ Kapp steenen uijt die Rots die op den Hoecksteen sluijten,
170
Snij Christnen uijt die kluijten,
 
En gunn ons 'tboden-brood
 
+ Van 'sLevens tijdingen gedragen in de Dood:
 
Off Zion mogelick den Voorspoet harer muren
 
Ten loere van haer' Buren
175
Zoo sien besteden moght
 
Dat Israël van niews aen Iuda werd' verknocht,
 
+ En beid' aen eenen Disch haer' zielen wilden spijsen.
 
Oh! sal de Sonn noch rijsen
 
Van zoo gewenschten dagh
180
Dat Juda dit belev' en Israël belach'?
 
Geluckigh, zoo sij rijst, die tuijgen sullen wesen
 
Van 'tlieffelicke wesen,
 
En sien den Wolff het Schaep
 
Noch dreighen met den tand, noch stooren in den slaep;
185
Geluckigh dien 'tgeluck geluckich zal beklijven,
 
Om erffelick te blijven
 
Inborghers van Dijn' Stad.
 
+ Heer, maeck hem aller een die dus voor allen bad.
 
 
 
Constanter.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

datums