Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 97]

[34] Muijdsche reis.
Aen Joff^w. Tesselschade Visscher.^(aant.)

Vochtigh Zuijen
Schortt uw' buijen
Over Muijen
Eenen dagh,
Dien ick gaeren
Sonder baren,
Stil, en klaer, en
Drooghe sagh;

Noorder' vlaghen
Laet u draghen
Daer de daghen
Nachten zijn,
Daer de nachten
Noijt en lachten,
Noijt en wachten
Sonne-schijn;

Helder Oosten
Uw vertroosten
Teghen 'troosten
Vierigh-droogh
Kan ick missen,
Naer mijn gissen
Uijt het pissen
Van om hoogh;

U voor 'tleste,
U voor 'tbeste,
Groeijigh Weste
Roep ick aen,
Leent uw' laeuwheid,
Dat gheen' graeuwheid
'Shemels blaeuwheid
Mogh' beslaen.

[p. 98]

 

Ingevallen

 

Gheen' van allen

35

Kan bevallen

 

Mijn gebed,

 

Valt aen't blasen,

 

Valt aen't rasen,

 

Als vier dwasen

40

Zonder wett.

 

 

 

All uw koelen,

 

All uw kroelen,

 

All uw woelen

 

Over 't IJ,

45

All uw buijen

 

Voert mij huijen

 

'Thooft van Muijen

 

Niet voorbij.

 

 

 

hooft beloert mij,

50

Lust beroert mij,

 

Liefde voert mij

 

Over Zee,

 

Zijnder Winden

 

Die mij binden

55

Van mijn vrinden

 

Een, en twee?

 

 

 

Aeol hoorden

 

Dese woorden,

 

En ontstoorden

60

Sijnen sinn,

 

Huygens ruste,

 

Waer 'them luste,

 

Op de kust, te

 

Muijen in.

 

 

[p. 99]

65

Maer hij naeckte,

 

Maer hij raeckte,

 

Daer hij haeckte,

 

Niet zoo ras,

 

Hij en leerde

70

Wat de weerde

 

Van der eerde

 

Vreuchden was.

 

 

 

Soete uren

 

(Ghinck hij truren)

75

Mocht ghij duren.

 

Sonder vaert;

 

Wat begheerde,

 

Onverseerde,

 

Overweerde,

80

Nutten waert!

 

 

 

Maer, verblijden,

 

Ghij sijt lijden,

 

Nu ghij glijdt, en

 

Staende gaet

85

Kan hij leven

 

Sonder beven

 

Die beneven

 

'tSterven staet.

 

 

 

Langh verbeiden,

90

Schielick scheiden,

 

Een van beiden

 

Waer te swaer,

 

Waerom gaet ghij

 

Waerom laedt ghij,

95

Waerom slaet ghij

 

Bei te ghaer?

 

 

[p. 100]

 

Moet ick suchten

 

Nae genuchten,

 

En noch duchten

100

Daer se zijn,

 

En mijn' wijnen

 

Sien verdwijnen

 

In fenijn, en

 

Scheij-azijn?

 

 

105

Moet ick haecken

 

Nae't vermaecken

 

En geraecken

 

Taeij daer in,

 

En 'tgenieten

110

Zien vergieten

 

Zien vervlieten

 

Eer ick't vinn'?

 

 

 

Meer en konden

 

Scheidens-wonden

115

Niet verkonden,

 

Sonder pijn,

 

Hoe 't begoste,

 

Suchten koste,

 

Suchten moste,

120

'Tende zijn.

 

 

 

Tessel-schaetgie,

 

Cameraetgie,

 

Die dit praetgie

 

Uijt mijn hert,

125

En van binnen

 

Uijt het spinnen

 

Van mijn' sinnen

 

Hebt ontwert;

 

 

[p. 101]

 

Hebt het, hout het,

130

Sluijt, ontvouwt het,

 

Siet aenschouwt het

 

Als belooft,

 

Maar, bewooghen

 

Uijt medooghen,

135

Zonder d'ooghen

 

[Van uw' Hooft.]

Amsteld. 1621.