Korenbloemen

[p. 69]

Aan mijn kinderen op mijn achtentachtigste verjaardag
7 november 1684, onderweg naar de verpachting van het visrecht te Geertruidenberg

Op twaalf na honderd jaar! Ik kan 't mij niet vergeven.
Ik laat de wereld staan, die mij met dit taai leven
al overleven ziet wat menig jaar na mij
ter wereld is geraakt; maar, kind'ren: wat denkt gíj,
die 'k in de kindsheid hou, waar jullie zelf al oud'ren
en over-oud'ren zijn? Gaat alle mens veroud'ren
op één na? Wees gerust, met nog een kort geduld:
de dag staat voor de deur dat ge u ont-vaderd zult
en vrije luiden zien. Daar help ik u bij hopen
dat uwe levensrol de mijne zal belopen,
zodat gij in wit haar, en witter dan ik droeg,
kunt zeggen wat ik zeg: ‘Kom, Here, 't is genoeg.’