Korenbloemen

[p. 58]

Nieuwjaar
1 januari 1676

Nog eens ten eind van 't oude en vooraan 't nieuwe jaar,
en tel ik tachentig op negen maanden maar!
Waar zijn die zeventig en negen jaren henen?
Als nieuwe dromen elk verschenen en verdwenen,
en nu de volle som: maar éne oude droom.
Wanneer zal 't einde zijn? Hoe lang staat de oude boom
op taaie wortelen en weert zich, onder allen
die daags bij duizenden rondom hem henen vallen?
Hoe lang en wankelt mijn onafgesleten kracht
niet meer als and're meest ter halverwege placht?
Gij weet het, Heer, alleen; en houdt het mij verborgen.
Laat die onkunde mij tot meer en meerder zorgen
gedijen, om een eind, 't zij nog ver of nabij,
o goedertieren God, dat u gevallig zij.