Korenbloemen

Aan Daniel Seghers, uitnemend bloemenschilder, met mijn Heilighe Daghen
10 maart 1645

Werp een meedogend oog op mijn verwelkte bloemen,
bloem-schepper onder God. Zij kunnen zich niet roemen
iets Segherlijks te zijn. Wie daarnaar trachten zou
moest zich vermeten wat Natuur, die wijze vrouw
niet onderstaan en durft. 't Zijn sterfelijke bladen,
die zelfs in hun geboort' met dorheid zijn beladen
en groeiende vergaan; waar de uwe, onsterfelijk,
geen einde zullen zien dan bij des werelds lijk.
't Zijn bloemen niettemin; maar uit Hollandse venen,
en poelen voortgebracht. 't Zijn turven, hard als stenen
maar waterig van aard, en evenwel wat warm:
warm als een zondaarsziel, ontstoken in gekarm.
Mishaagt u hun gezicht, neem enigszins genoegen
in 't wonderlijk gewas der struiken die ze droegen,
en zeg: de vrucht is slecht, maar 't is een zeldzaam land
waar vlam uit slijk ontstaat, en vuur in 't water brandt.