Korenbloemen

Op de dood van Sterre
24 januari 1638

Droom ik, en is het nacht, of ís mijn Sterr' verdwenen?
Ik waak, en 't is hoog dag, en zie mijn Sterre niet.
O hemelen, die mij haar aangezicht verbiedt,
spreek mensentaal, en zeg waar is mijn Sterre henen!
De hemel slaat geluid, ik hoor hem door mijn stenen,
en zegt: mijn Sterre staat in 't heilige gebied
waar zij de Godheid, waar de Godheid haar beziet,
en, voegt het lachen daar, belacht mijn ijdel wenen.

Nu, dood; nu, snik, meteen verschenen en voorbij;
nu, doorgang van een steen, van een gesteen, ten leven;
dun schutsel, sta nabij; 'k zal 't u met dank vergeven.
Kom, dood, en maak mij korts van deze koortsen vrij.
'k Verlang in 't eeuwig licht te zamen te zien zweven
mijn heil, mijn lief, mijn lijf: mijn God, mijn Sterre en mij.