Briefwisseling. Deel 6: 1663-1687

7087. Aan N. Heinsius³⁾. (L.B.)*aant.

Meâ tibi manu triplices ago gratias, Heinsi amicissime, patris, inquam, et filiorum nomine, pro insigni ac literatissimo munusculo singulis oblato⁴⁾. Tanto illa gratiora unicuique nostrum obvenere, quod de valetudine tua, ad

3) De minuut is in K.A.

4) De uitgave van Vergilius, door Heinsius bezorgd, was in 1676 afgedrukt. Maar hij was van plan het werk aan Lodewijk XIV op te dragen, en wachtte tot het einde van den oorlog.

[p. 402]

haec tanta sufficiente, melius sentiendi causam dederint quam quis facile sperasset. Sequimur enim te absentes, quocumque migras, ac talem hodie cogitantes qualis a nobis discedebas, vix te parem iudicavimus operi, quod Vianae peragendum statueras. Loquor de recensenda et in ordinem redigenda tam vastâ et ingenti bibliotheca, quem laborem expertus novi, et quam totum hominem exigat, animo corporisque viribus valentem. Quamobrem saepe miratus sum, cur in mentem tibi non venerit, alienam operam adscire, quae tibi rem confectam paucis daret, solo te nutu omnia dispensante. - Thuani poemation typis Elzevirij excusum¹⁾ miror te ab ipso non accepisse, qui te non ignoraverit manum opusculo addidisse. Habes hic de meis exemplar unum; plura, si tanti sunt, habiturus, De meo epithalamio quod nihil rescripserit Princeps doctissimus²⁾, tantae eruditionis et judicij lectore rem dignam fecit, ut quem εἰς τὰ λεπτὰ τοιαῦτα non sit aequum se demittere. Tu quidem benignâ fronte opusculum illud excipere dignatus es, ut mea soles, et quodammodo mirari tam extensi spiritus carmen - opus erat duarum podagricarum noctium - a me profectum esse, quem vix breviculorum epigrammatum spatia egressum vidisses. Quaero nunc quid dicturus sis, si propediem poema Latinum limae tuae subjectum eo, cuius finem in mille et quingentis versibus nondum invenio³⁾. Argumentum est vita omnis mea, parentes, natales, educatio, disciplina, itinera, functiones publicae ac privatae, nuptiae, liberi, prospera et adversa. Historica sunt ista, dices. Fateor; at neque diffiteor, animi non nihil additum fuisse, ex quo epithalamium, de quo dicebamus, longe quam sperare ausus eram ampliore plausu acceptum vidi, apud Gallos praesertim eruditos, qui tam prolixis illud ipsi Regi elogijs commendare dignati sunt, ut in suum sermonem verti ipse mandaverit Boyero⁴⁾, Gallicae poesios hodie coryphaeo. Eius operae hic exemplar addo. Tu vide an et quousque vir ille Latinitatis genium assequi potuerit, quantum alter alteri cedamus. Perlectos versiculos gratum erit, si ad me remitti cures; gratius, si valetudinem⁵⁾, ut supra monui. Vale, vir eximie, et quid rerum agas, fac subinde ne nesciamus. Hagae, XXII Inn. CIƆIƆCLXXIIX.

1) Zie No. 6761.

2) Nl. Fürstenberg; zie No. 7068.

3) Nl. De vita propria sermonum inter liberos libri II (vgl. Gedichten, VIII, blz. 179-236), dat in Oct. 1678 voltooid werd.

4) Claude Boyer (1618-1698) was abt, maar tevens dichter, vooral van treurspelen.

5) Er schijnt hier iets te zijn uitgevallen.