Briefwisseling. Deel 4: 1644-1649

[p. 504]

4892. F. van Schooten¹⁾. (A.B.)

Ick heb niet konnen naerlaten U E ten hoochsten te bedancken voor dattet U E belieft heeft syn gedachten te laten vallen op een epigramma, hetwelcke ick van UE gewenscht hebbe, dienende om gestelt te worden onder het conterfeijtsel van den H. des Cartes²⁾. Ick en twijffel niet, oft hetselve sal by een ijder, bij wien syn schriften aengenaem syn, van gelycken aengenaem wesen, ende oorsaeck syn, dat sy iet meerder van Mynheer sullen hebben te verwachten, daervan U E noch lof toekomende is. Vorders aengesien U E schrijft, hetselve al over vyf of zes maenden gemaeckt te hebben, ende darom oordeelt, datselve my nu niet meer te sullen dienstich wesen, soo isset dat ick daermede gheen haest gehadt en hebbe, gemerckt de plaet op t' lest alleen afgedruckt wort. Ende, want desen tot gheenen anderen eijnde dienende is, so wil ick eijndigende mijn selven in Mijnheer syne goede gunst ende gratie recommandeeren, hem biddende mij daerin te willen continueren ..... Leyden, den 3 November 1648.

1) Zie blz. 265.

2) Het vers In effigiem Renati Cartesii (vgl. Gedichten, IV, blz. 143), is echter eerst den 7^den Jan. 1649 geschreven. Waarschijnlijk is hier dus sprake van een ander vers, dat verloren schijnt.