Briefwisseling. Deel 2: 1634-1639

1343. Aan C. Barlaeus⁵⁾. (L.B.)*

Ad facetissimam, venustissimam, et veracissimam denique epistolam tuam⁶⁾, quam Wicquefortio cum tradideras, ipsi se perferendum ignaro dederas, gestiebam illico rescribere, simili non certe genio - quo talia fando quis hodie ascendat? - sed charactere, neque defuisset ubi rideres, si non fefellit me festivi cuiusdam inventi recens et, ut praeceptor oratoriae illum vocat, nondum refrigeratus amor⁷⁾. At enimvero nosti tu, amice, sortis meae sortem, fortuitum illud, inquam, studium, desultorium, interruptum; si fas est studium appellare, cui si quid otij datur, datur fere tunc cum maxime, dum brevi intervallo, quod inter curiam est ac domum meam, meas mihi cogitationes vindico, et salutantibus plerumque sic respondeo, ut fecisse Diogenem arbitror, cum, aliud secum agens, in turba tot mortalium homines vel non videret, vel videri vellet nondum invenisse. Quam non vane ista silentio meo praetexam, si dubitare potes, ipse Wicquefortius testabitur, recens discursuum meorum et vagae vitae inspector; quem porro, quando totum ad te redire passus sum, ecce, mi Barlaee, prototypas tibi elegantias tuas compendio remisi, ut, si quidem facundius, foecundius certe rescribi potuisse non probaveris. Habe igitur pro verbis nihili totum hominem in solutum, et hunc eiusmodi, ut, si faculam

5) De minuut is in K.A. Uitgegeven door Van Vloten in Hooft's Brieven, IV, blz. 393.

6) N^o. 1336.

7) Quint., Ep. ad Tryph., 2.

[p. 148]

tu quidem aut lucernam cynici, de quo dicebam, in ipsius penu antiquaria repereris, non invenias ingenti foro vestro - paulum hic patella dici patere - operculum Barlaeo dignius. Atqui, patella mea, quâ nunquam tam bene pastus fui, quin magis esurirem, quâ se nemo sic explevit, ut non a plena discesserit, quousque conda mihi, non, ut soles, proma es? Ut ex tropo nos expediam, quam diu, Barlaee, nihil scribis; quam diu celare me statuisti, quae quotidie fieri non potest, quin tibi ne volenti quidem, saepe vix scienti, excidant? Ut argumenta non moveam, quae ubique se dant obviam, tu Molinum ἄϰλαυστον, ἀνεπίγραϕον e vivis abire passus es, aut me latere, quae nobilissimis manibus accinuisti¹⁾? - Nondum te missum facio; pressius instandum est; Sextum Empiricum illum, illam vulpeculam, ut sibi quidem visa est, cuius tu capiti personam scilicet detractum ibas, quando videbimus poenas dantem²⁾? Vel denique quid est rerum, quod prae cicada praestas vel luscinia? Audi, amice, et ab ingenuo candore meo in bonam partem cape; omnium te rerum, et sublimissimae cuiusque capacem Deus et natura, gnarum aetas et industria fecere; sed duo haec praecipue, poeta natus es et philosophus; si ad individua descendo, Claudianum³⁾ orbi et Aristotelem redditurus extitisti. At illius modo partibus probe functus es, et fungeris, ut existimo, non indiligenter. Hunc porro debes; et ne creditores tibi sistam, quos inter ubi me comperias, parum interesse ducas, quam illis prompte, vel sero, vel nunquam satisfiat, amicis insuper habitis, existimatio te tua, et unica illa virtutum magna merces, quâ mortui supersumus, debendi reum habent. Expunge vetus nomen, amice, vetus nomen; et si non saeculi, tui certe hanc rationem habe, ut quae te post cycnaeam cantionem perpetuo canentem omnis posteritas auditura est, etiam serio loquentem secum audiat, post ἀνεμώλια tot illa verba, quae quotidie iuventuti ut inculces, pauci omnium, senes facti, quâ fide oporteat, nemo unus, quâ dignitate, quo lepore, quâ vi Barlaeum deceat, post Barlaeum relaturus est. Haec ego, qui in re aliena video fortasse,

quantum noctuae vident mane,

videre me tamen arbitratus sum e re tua esse, et compressis labris multum agitata tandem, ubi quid datum otij est, illevi chartae, quam ubi perlegeris, me quidem non invito discerpes, aut τῶν ϑεῶν τῷ σϰάζοντι calide digerendam commendabis, modo quae liberius effutivi ab amicissimo tui pectore profecta statuas, et hunc τῆς παρρησίας, non alias satis decorae, fontem esse. Vale, vir doctissime, et, ne te ad hunc anni ingressum vulgari voto beem, sis ipsa invidiâ favente felix, quae olim verba in argutissimo, quem nosti, veterum cum voluptate legi. Hagae Com., X Cal. Feb. (= 23 Jan.) CIƆIƆCXXXVI.

1) Barlaeus heeft een gedicht geschreven met den titel: Manes ..... Dominici Molini, serenissimae Venetorum reipublicae senatoris (vgl. Poem., II, blz. 319). - Zie over Molino, I, blz. 242.

2) Sextus Empiricus, een neef van Plutarchus, leefde in de 3de eeuw n. Chr. Hij was arts en sceptisch wijsgeer. Barlaeus had jaren lang het plan gekoesterd een boek over hem te schrijven, maar het is er niet toe gekomen.

3) Claudius Claudianus, geb. te Alexandrië, leefde aan het einde der 4de en het begin der 5de eeuw na Chr. Hij heeft vele Latijnsche gedichten geschreven. Barlaeus had zich Claudianus tot voorbeeld gesteld.