954. W. Pynssen van der Aa. (H.A.)
Gij vindt mijne brieven zeker niet aangenaam. ‘Maer wat sal ick doen? T is beter wat onbeschaemt gebedelt als van honger gestorven. Die Godt het meeste verstant gegeven heeft, behoort - soo ick meijne - sijnes vrients en evennaesten imperfectien te verdraegen, immers soo heel qualijck niet aff te neemen - hoc ad te pertinet, domine - oock, ist doenlijck, wat subleveeren in haer afflictien’. Als ik Z.E. maar eens kon spreken! ‘Hadde oock gehoopt, dat door het verswelgen van die pillen, die - ick weet het - door u E. hant en stijll seer vergult waeren, well gesuijvert te sijn. Nu komt onse Lieve Heere - wiens plaege als well verdient ick in danck neeme - en slaet mij met een hoope - met verloff gesproocken - venijnige, oude, halff pestelentiale bloetsweeren op de alderonbequaemste plaetse van mijn lichaem, dat ick niet gaen, noch staen, veel minder rijden kan. Sal evenwel niet falleeren mijn debvoir te doen, al soude ik mij draegen laeten, terwijl het harte goet is’. Hammeke, den 13en July 1634.
Auteursrecht onbekend