Briefwisseling. Deel 1: 1608-1634
(1911)–Constantijn Huygens– Auteursrecht onbekend921. P.C. HooftGa naar voetnoot2). (A.B.)In al een' wijle niets vernomen hebbende van Joff.r Crombalgh, zondt ik op gister bij mijn' huisvrouwe, die t' Amsterdam etlijke boodschappen had, zeker schrijven, om voort op Alcmaer bestelt te werden, en te vereissen hoe aldaer smaeken moght' het Engelsch ooft, bij U Ed. Gestr. gezult in Hollandschen honigh. Maer mijn' huisvrouw braght den ontijdighen brief terug, en daernevens deze tijding, dat Crombalghs oudste dochtertjen, een voeghlijk meisken, krank aen de poxkens, op de moeder verzocht hadt, de koeken, die, nae zijn overlijden en 't gebruik aldaer, den buirkinderen zouden verscheenen zijn, bij zijn leven uit te deilen. 'T welk geschiedt zijnde, zeid' het, als thans meer niet te doen hebbende, gereedt te zijn tot sterven, ende gaf vier uiren daerna zijnen geestGa naar voetnoot3). De vaeder had het uit der maete bezint, en betreurd' het nae gelange. De arts Pauw, zoon van den Leidschen voorleezerGa naar voetnoot4) in die wetenschap, bestondt hem eenen drank van moedtzalf in te geven, die hem opbrak met een' weldighe zucht en eenigh bloedt, daer voorts heele plassen op volghden en vloeiden tot hij doodt was; zulks zij beide op gistren zouden begraeven worden. Ende om het treurspel te deerlijker te maeken, stort dus een' smak van ramp op 't murwe hart van Tesseltjen. Zoo U Ed. Gestr. zich verwaerdight, de versleghene met een letterken van troost te bezoeken, ik verzeker mij, ten aenzien van de hooghachtbaerheit, waerin zij U Ed. Gestr. houdt, dat het geen verlooren werk van barmhartigheit wezen zal, om deze droef heit yetwes af te spoelen. - Wij hebben lang gehoopt en gehaekt nae de eere van Uwer Ed. Gestr. jeghenwoordigheit. Zoo dezelve, nevens haer liefste gezelschap, ons alhier gebeuren moght, zouden trachten haer met luchtigher en lustigher redenen te onderhouden. Ende verlangt mij met eenen te hooren, oft de Prinslijke genaede wel zoo overdaedigh zij, dat ze de misslaeghen mijner Historien vergeven kan. Ondertussen niet alleen, maar eeuwelijk daerenboven, Mijn Heere, wil blijven .... Van den Huize te Muiden, den 30en van Bloeimaent des jaers 1634. |
|