Briefwisseling. Deel 1: 1608-1634

812. P.C. Hooft⁵⁾. (A.B.)

Kaizar Rudolf, vertoonende te zekeren tijde eenighe chymische werken aen mijnen neve P.J. Hooft⁶⁾, U Ed. Gestr. bekent, zeid 'er bij, dat het van geen' aerdsche warmte gestooft was, maer zijn vuir in de straelen der zonne ontschindelt. Een merkwaerdigh staeltjen van een overvlieghend vernuft, gelijk men dikwijls vindt bij luiden van zijner leeste.

Rarus enim sensus communis in illa Fortuna⁷⁾.

5) Uitgegeven door Huydecoper, t.a.p., blz. 300; Van Vloten, t.a.p., II, blz. 329.

6) Zie blz. 378.

7) Juv., 8, vs. 73.

[p. 420]

De goede vorst scheen te geloven, dat de rookelooze hemellichten de stof, daer zij den brandt in steeken, van gelijke zuiverheit maeken. Koopt ghy geen glas? zouden onze kinkels zeggen. Voor mij, ick ben van 't kaizarlijk gevoelen, door drift van eerzucht niet, maer door ervaerenis, betuighende, dat de koortse, Uwer Ed Gestr. van hoogher hitte toegekomen, haeren oorspronklijken aerdt den harte ende geest heeft aengeblaezen, en daerin een' gloedt verwekt, die met geen' damp oft smook altoos ontheldert is; 't en zij men voor een wolxken onder die klaerheit rekenen wil d'overvloet van lof, mijner penne gegeven¹⁾; 't welk nochtans te vergeven staet, ten opzichte dat

Pictoribus atque Poëtis²⁾, caet.

Tesseltjen is noch dat ouwde even jonge zoetemelxhart, wel gesoorteert met mijn' lieve Leonoor, derwelke zij op eenen roemer tot zinspreuk toegewijdt heeft: Altijts vroo. Indien U Ed. Gestr. zoo mildt van eergunst wort, als zich eens bij ons te komen ververssen, zij zal ‘er een’ jeughd uit zuighen. Wij zijn haer gezelschap quijt, maer zullen in geenen gebreke wezen van haer de veirsen toe te veirdighen, ende ick veel min van eeuwelijk te blijven ..... Van de H. te Muiden, 7 Aug. 1633.

1) Zie N^o. 810.

2) Hor., A.P., vs. 9.