Loff-sang op 't verlossen vande Burch Graven
MAect u van hier gy honden woedich,
Vergeefs ist dat gy my ansart:
Vergeefs is al u nijdige hart:
Hout op van tgrof geblaf trotsmoedich,
Mijn God ist die my selver leydet
En stuyrt, als eenen harder goet,
Zijn schaepkens acht, wacht, en behoet:
Zo lang dees van my niet en scheydet,
En zal my genes dinx ontbreecken,
Langs beemden groen, zoo schoon verchiert
Met bloemkens veel, ons toe ghestiert:
Als Tytans lamp wert angesteecken
Daer verwen duystreley verlusten
Tooch, leyt hy my om zijn geaest:
Als ic dan zadheyt heb gegraest
Ic my legge in de clavercusten
Van een cleyn beexken tschuymich stromen,
Dat mit geruys van bergen af
Comt lopen, laept mijn tonge laf,
En doet de cracht, my schier benomen,
Mijn geest door angsten veelderhandich,
En droufheyts dorst by naest verstict,
Hy voedende is, en maect verquict,
Terwijl de Zonne ons duynen zandich
Mijn harder, als de ziel wijtvluchtich
Nu hijchde door een jongheyt dom,
Naer wegen ongebaent en crom,
Daer my taenlocsel, trac quaetruchtich,
En mit medogentlicken ogen
Heeft hy mijn dolongen beschreyt
Ooc op tpad der gerechticheyt
(Om tot de stal te keeren mogen)
Al waert ziet dat de Pest afgrijsselic
Wt haer traenmaeckende' hant bestont
Jn my te slaen een dootsche wont,
En zy der hellen poorten ijslic
Soe' en soude' ic my doch niet beswaren,
Zoe lang gy Heer mijn harder zijt
Zal ic geduyrich zijn bevrijt,
U schaep-staf voor tquaet dat mocht naren,
Mijn tafel zietmen u ophopen
Mit meet, zo hooch datse' is verlast;
En van den besten dranc dier wast,
Schenct gy mijn schalen vol mit stopen,
Mijn hooft mach ellic een aenschouwen
Mit balsem oly nat gevucht:
Mijn vyant die dit zicht, zeer zucht,
En door nijt in zijn hart gebrouwen,
|
|
Auteursrechtvrij