Geld verdienen zal ik er nooit aan. Briefwisseling Ed. Hoornik en A.A.M. Stols, 1938-1954

[p. 369]

327 Uitgeverij A.A.M. Stols (G.H. Priem) aan Ed. Hoornik, 25 juli 1947

25 Juli 1947

Zeer geachte Heer Hoornik,

Heden ontving ik een brief van Mr. L. Ali Cohen, waarin deze vraagt om terugzending van een aantal gedichten, die hij ons op 11 December 1946 toezond met het verzoek hen te willen publiceeren. De titel is Symptomen.¹⁰⁶⁸

Uit oude correspondentie is mij gebleken, dat de heer Vermeulen U deze gedichten doorzond met het verzoek te willen beoordeelen of zij voor Helikon in aanmerking zouden kunnen komen.

Gaarne zal ik dan ook deze gedichten per omgaande van U terugontvangen.

In afwachting verblijf ik inmiddels gaarne met de meeste hoogachting,

Uitgeverij A.A.M. Stols

p/o G.H. Priem¹⁰⁶⁹

1068 Van de advocaat Lodewijk Ali Cohen (1895-1970) waren bij Em. Querido's Uitgevers Maatschappij te Amsterdam in de jaren 1925-1931 een drietal drie bundels verschenen. Op 30 januari 1933 had Cohen aan J. Greshoff op diens uitdrukkelijk verzoek een aantal gedichten gezonden voor Groot Nederland, maar ondanks Greshoffs verzoek zou dit tijdschrift nooit verzen van Cohen plaatsen. Greshoff schreef Stols: ‘Ik heb een groote collectie verzen van Ali-Cohen gekregen, waar zeer goede bij zijn. Maar het is te veel. Wil je er niet een vijftal van overnemen?’. Stols publiceerde deze gedichten vervolgens in Helikon, Tijdschrift voor poëzie 3 (1933) 2 (februari), p. 23-27 en in Helikon 3 (1933) 6 (juli), p. 81-84. Na deze gedichten zou Stols geen werk meer van Cohen publiceren, evenmin is van hem een bundel onder de titel Symptomen achterhaald.
(Zie 'Beste Sander, Do it now!, p. 188.)

1069 Guillaume Hendrik Priem (1918-1987) was vanaf half november 1946 als secretaris bij Stols in dienst. Hij had tot taak de manuscripten persklaar te maken. Rico Bulthuis meldt over G.H. Priem het volgende: ‘Tegen al mijn illusies in was de firma Stols een eenmansbedrijf met een paar hulpjes. Geen secretaris in een Berlagepaleis, maar een aardige jongeman, Guillaume Priem in het zijkamertje. Priem was uiterst taalgevoelig, kon daarbij de mooiste onzin zeggen in namaakdeens of in pseudogrieks en had als taak de manuscripten van Marnix Gijsen van “enkele” Vlaamse uitdrukkingen te ontdoen.’ (Zie Rico Bulthuis, De koorddansers en andere herinneringen, 's-Gravenhage 1985, p. 95.)