Logo DBNL
Gedichten. Deel 1 (1899)

Gedichten. Deel 1

(1899)–P.C. Hooft–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

Echtzang ter bruyloft van den heere Laurens Reael,
Ridder, oudopperste van hollandts wege, over Oostindien,
En mê vrouwe Susanne de Moor.

Verzaemt den VII van Oegstmaendt, des jaers CIƆ IƆ CXXIX.

 
Wat suft ghy, Amsterdam, en staet gelijk belaeden,+1)
 
Om d' ongewoone glans, en zeldzaeme sieraeden
 
Der blaekend' Avondtstarr'? oft waent ghy 't 's hemels stem,
 
Die, door dit glooren, bet dan oyt haer' straelen deeden,4)
5
Het onderworpen aerdtrijk dreight met nieuwigheden?
 
't Plaght zoo. Maer, deze reyz, regeert het aerdtrijk hem.
 
 
 
't Is, dat de star, gelokt door overheldre vonken
 
Van twee gemoeden elk aen 't andere verschonken,
 
Dus heerelijk verschijnt met vlammen zonder smet;
10
En, uyt begeert' om die gelieven te vergaêren,
 
Nauw passend' op haer' dienst in d'ujre te verklaeren,11)
 
Meer dan gemeene toorts in 't helder weste zet.
 
 
 
O moeder van de Min, die niet en dart benyen13)
 
't Vytwendigh praelbewijs der wejrlijk' heerschappyen,14)
15
Aen Jun' oft haer' gemael, nocht staen nae staf oft króón,
 
Maer noegend' aen den staet van 't geestelijk gebieden,16)
 
Der zielen wandel stujrt, Pausin der hemellieden,
 
Daelt vry van boven neêr, hier vindt ghy beter troon.
 
Ziet ghy die rijke koets met zijd' en goudt uytstrijken,19)
20
Die, d' allerfriste jeughd, met zulk een' drang loopt kijken?
 
Hoe pracht in vreughd gezult beschijnt die legersteê?21)
 
Nae hunnen last, (zoo 't schijnt) verlangen de fluynen,22)
 
En nae 't geheim hun toe te trouwen, de gordijnen.
 
Dat bed is voor Reael den bouwer van uw Zee.24)
 
 
25
Reael, die onvertzaeght, in 't waerdste zyner jaeren,
 
Zoo lang bewoonde bergh en dal der brakke baeren
 
Daer ghy uyt zijt, Godin, gesprooten met uw' brandt,27)
 
Dat, onder 't driftigh dak van flodderende draeden,28)
 
Hy burger niet alleen werdt, maer, door dappre daeden,
30
Het ridderschap bevocht, in uw vocht vaederlandt.30)
 
 
 
't Is hy, die, in triomf, van daer 't begint te daegen,
 
Eerst' overst' over quam, als oft hy, uyt zyn' waegen,32)
 
Neptujn gestooten had, en mende zelf zyn' jaght;33)
 
En voor zich heen, tot blijk der brave ridderstukken,34)
35
Dreef den schatrijken Oest der kruydige Molukken;35)
 
En meer, in Hollandt, dan een zoomer teffens bragt.
 
 
 
Wat was 'er een krioel? wat leefd' het door de gassen,37)
 
Wanneer hy eerst, op landt, treênd' uyt de pekelplassen,
 
Met 's waters overwinst, het aerdtrijk eeren quam?
40
Het juychend volk vloogh toe, van allerleyen gilde,40)
 
Het scheen dat Amsterdam de wereldt worden wilde,
 
(Zoo sneeuwd' het menschen) oft de wereldt Amsterdam.
 
 
 
Nauw meer en moest' er zyn te doen, nae mijn vermoeden,43)
 
Als ghy gebooren werdt, en opbeurd' uyt de vloeden,44)
45
Uw' schoonheidt aller vreughd en goelijkheden bron;45)
 
En met uw versche vier, al teffens, eerstmael blaekte46)
 
Wat 's hemels opperkrejs besloten hieldt; en maekte47)
 
Meer levens, in een' uur, dan in een' eeuw' de Zon.
 
 
 
Deez' heldt, die uwen Mars, door versgevalle dóóden,49)
50
Door bliksem van 't geschut, door haegel van de lóóden,
 
Zoo manlijk heeft gevolght, en nojt zagh dan voor uyt,
 
Trekt nu, ten zoeten storm, geterght van uw trompetten,52)
 
En ankergrondt genaekt, om 't vajlighlijk te zetten,
 
Met voorwindt, in den schóót van zyn' doorschoote Bruydt.54)
55
Nae zoo veel kommers, nae zoo veel' gevaerlijkheden,
 
Die zyn rappier en pen zyn endtlijk doorgestreden,
 
(Want op gebruyk van beyd' hem richtte Pallas af)
 
't Lót, dat in euvlen moed, met rennen en met draeven,
 
Zoo lang hem naejoegh, lijdt nu, dat zyn kiel hier haeven':
60
Doch kribt noch al, en maekt zyn bruyloftbed een graf.60)
 
 
 
Maer 't kribt om 't joks. Dit graf dat webben overwelven61)
 
Van glinsterende draên, daer zal hy in bedelven
 
Zijn overleden leedt gelijkend eenen dróóm.
 
De bitter' heugenis van Ramps gesteurde buyen64)
65
Zal hy hier hellewaert, met klank van kusjes luyen,
 
Haer' naesmaek spoelen af in de vergetelstróóm.
 
 
 
Dit graf zal, aen zyn' lust, den wegh, ten leven, wijzen.
 
Een' vreughd met vrucht (gunt ghy 't) zal uyt dit graf verryzen,
 
En dobbren doen zyn hart, in weelden u bewust.69)
70
Ach wat verandering, als hy, gewent op woelen
 
Der golven hól van gang, te schoppen, komt te voelen,71)
 
Voor waegh van 't werklijk zout, deez' wiegh der zoete rust?72)72)
 
 
 
In 't friss' en nette doek, gaet frisser noch en netter
 
Hem toeven een' Moorin: Moorin slechs nae de letter,
75
Blank nae den geest en vleesch, zoo datze 't zilver tart.
 
Want zy haer' Bruydegoom grootachtend', en verkleinster
 
Van eigene waerdy, haet vainzen, hoeft geen vainster,77)
 
In d' elpe borst, daer 't wit door blinkt van 't zuyver hart.
 
 
 
Ten offer, op dit bed, brengt zy dat hart ontslooten,
80
Hy 't zyn ook, om van 't een geënt in 't ander, looten
 
Te wachten, die, in deughd, naeraerten hunne stam.81)
 
Daelt, Venus, dan, om u nae deze koets te spoeyen:
 
En vest den stoel uws rijks, op dit altaer, daer gloeyen
 
Twee harten, t' uwer eer', in een onlesbrê vlam.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs


lied