Gedichten. Deel 1
(1899)–P.C. Hooft– Auteursrecht onbekendOp de vertooningen
| |
I. Vertooningh.d' Hoovaerdige Tarquijn veld' d'hoogste bloemen neêr,Ga naar voetnoot3)
Dat 's, slaet de Hoofden, de Gemeent is uyt der weer.Ga naar voetnoot4)
| |
II.5[regelnummer]
Den Dwingelandt Tarquijn het volck vertreden hiel.
En Brutus speelt den Sot, al of 't hem wel geviel.
| |
III.Wie eerst sijn Moeder kust, verkrijght de heerschappy.
Elck loopt voor Brutus heen: maer d' aerde kusset hy.Ga naar voetnoot8)
| |
IV.'t Heylighst dat Lucrees haer Man had toegewijt,
10[regelnummer]
Rooft Sextus 's Koninghs Soon, uyt dulle brandt en nijdt.Ga naar voetnoot10)
| |
V.Van Lucretias trouw getuygen zijn geweest,
Haer bloedt voor haren man, en voor de Goôn haer' geest.
| |
[pagina 86]
| |
VI.
Lucretias misval 't verdruckte volck soo deert,Ga naar voetnoot13)
Dat het op Brutus eysch de Koningen versweert.Ga naar voetnoot14)
| |
VII.15[regelnummer]
Tarquijn en sijn geslacht van d' alderhooghste trap
Verstooten, moeten uyt, en gaen in ballinghschap.
| |
VIII.Staet op geslacht. De slaef beluystert heymelijck,
Dat Brutus Soons Tarquijn beloven 't oude Rijck.
| |
IX.De Vryheyt van sijn Landt staet Brutus voor soo waert,Ga naar voetnoot19)
20[regelnummer]
Dat hy sijn Soons daer voor niet van de doodt en spaert.
| |
X.
|
|