De briefwisseling van P.C. Hooft. Deel 2

Tweede deel

Regelnummers proza verbergen

[p. 601]

678 Ill^mo Nobil^mo Ampl^moque Domino, Domino Hughoni Grotio, Regni Suetiae ad Christianissimum Galliae Regem Legato, &c.

1 Ill^me, Nobil^me, Ampli^meque Domine.

2 Non semper errat fama, aliquando et eligit. Utque tandem liqueret 3 eam verum dicere, ipse inter alios tui observantissimos, diu vovere 4 non destiti. At, gratulerne tibi de munere, an de te muneri, quod 5 quamvis honorificentissimum, splendoris tamen multò plus a tua 6 claritudine mutuatur, quàm tibi conciliat? Gratulor equidem tibi, 7 cum praesertim tale sit, ut nullum (id quod vel omni gloriae sensu 8 longè vehementius juvet) exercendis dignè divinae tuae mentis 9 dotibus, virtutibusque, promerendoque luculentissimè de nationi- 10 bus generis humani ocellis, magis opportunum contingere potuerit. 11 Próindè et Suetiae, et Galliae, et huic patriae, quarum conjuncta 12 commoda procurandi occasio valdè, ut opinor, tibi ex sententia 13 cedit; imò Christiano orbi universo gratulor, in eo te fastigio 14 collocatum, unde populis de extrema salute anxijs, alijs de publica 15 securitate satagentibus, propitium sidus affulgeas, et hosti juxtà ac 16 tuis venerandum, atque adeò exoptandum, ob aequitatem animi 17 singularem. Deumque Opt.Max. enixè precor, consilia tua rei 18 Christianae ut prosperet; quò pro funesto hoc Germaniae statu, 19 ingruentiumque aliunde bellorum minis, solidâ aliquando fidaque 20 pace beati, tranquilla omnia tuae imprimis pietati pariter et solertiae 21 debeamus. Te denique rogo, hoc officium alijs fortassis minus 22 probandum, tanquam elati, sibique praefidentis animi argumentum, 23 verum ab optimo, tuaeque dignitatis studiosissimo profectum, quae 25 tua est humanitas, ne averseris. Vale genuinum generositatis exem- 26 plar, vel potius ipsa generositas, cui se aeternum dicavit, consecra- 27 vitque

28 U.T.

29 P.C. Hóófdius.

30 Amsterodami, quinto Kal.Febr. MDCXXXV.

vertaling

Niet altoos vergist zich het gerucht, somtijds kiest het zelfs zorgvuldig. En dat ten laatste evident zou blijken dat het de waarheid sprak, heb onder anderen die u fer-

[p. 602]

vent hoogachten, ook ikzelf langen tijd niet afgelaten te wensen. Maar nu, moet ik dan nu gelukwensen u met uw ambt of met u uw ambt, dat, hoezeer ook eervol onderscheidend, toch veel meerder glans aan uw luister ontleent dan aan u geeft? Ik voor mij, ik wens geluk aan u, vooral daar uw ambt is van dien aard, dat geen ander (iets, wat wel veel intenser dan alle zin voor glorie genoegen zal doen) aan u zou hebben kunnen toevallen, meer geschikt om op waardige wijs de gaven en voortreffelijkheden van uw bovenmenselijken geest te oefenen en op het schitterendst u verdiensten te verwerven jegens naties, die van het menselijk geslacht de oogappels zijn. Op gelijke wijze wens ik en Zweden en Frankrijk en hier ons vaderland, tot de behartiging van wier verbonden belangen u (naar ik vermoed, zeer naar uw zin) de gelegenheid toevalt, ja, geheel de Christelijke wereld geluk, dat gij op zulk een hoge plaats gesteld zijt, vanwaar ge volkeren, diep om hun zijn of niet-te-zijn bekommerd, anderen, voor de veiligheid van hun gemenebest voortdurend af zich tobbend, als een gunstig gestemd gesternte kunt toestralen, voor den vijand evenzeer als voor de uwen eerbiedwaardig, of liever vurig gewenst, om uw unieken zin voor rechtvaardigheid. En ik bid den algoeden, algroten God volhardend, dat Hij uw beleid voor de Christelijke zaak genadig doe slagen; opdat daardoor, in stede van dezen noodlottigen stand van zaken in Duitsland en de dreigingen van oorlogen, die van elders komen opzetten, eindelijk wij, met een blijvenden, betrouwbaren vrede gezegend, volledige rust te danken mogen hebben aan in de eerste plaats uw toewijding gepaard met schranderheid. U tenslotte verzoek ik, dat ge dit ambt, dat bij anderen wellicht minder goed zal vallen, als blijk zogenaamd van een hovaardige en op zichzelve al te zeer vertrouwende gezindheid, maar dat in werkelijkheid van een voorname, op uw waardigheid gespitste gezindheid is uitgegaan, welke is uw diepe menselijkheid, niet van de hand wijst. Vaarwel, gij waarachtig toonbeeld van adeldom, of, beter, adeldom zelf, aan wien zich voor eeuwig heeft gewijd en geheiligd

geheel de uwe

P.C. Hóóft.

Amsterdam, 28 januari 1635.

Minuut. UBA II C 11.384. Afschr. KA CLXXIa^b 112.