De vliegende Robert

[p. 1]

De Geschiedenis van den vliegenden Robert.

Als de regen nedervloeit,
En de stormwind tiert en loeit,
Zijn bij 't hoekje van den haard
Kind'ren 't allerbest bewaard.
‘Neen!’ dacht Robert, ‘'k wil niet vreezen,
Zulk een weêr moet heerlijk wezen!’
Weg snelt hij met dollen kop
En zijn paraplu'tje op.

[p. 2]

 

 

't Stormweêr raast met dol geweld;

 

Boomen worken omgeveld;

 

Robert zwoegt toch door, en nu

 

Vat de wind zijn paraplu,

 

En hij vliegt door 't luchtruim voort;

 

Niemand, die zijn schreeuwen hoort,

 

Wolken snelt hij reeds op zij,

 

En zijn hoed vliegt hem voorbij.

 

 

 

Door de wolken vaart hij heen,

 

Vruchtloos is zijn bang gesteen,

 

En zijn hoed waait ver hem voor,

 

Heel den hoogen hemel door.

 

Waar hij zoo is heen gesneld

 

Is aan niemand nog verteld.