De duimzuiger

[p. 1]

De Geschiedenis van den Duimzuiger

Laatst zei zijn moeder tot Reinter:
‘Ik moet eens uit, en gij blijft hier;
Wees nu gehoorzaam, stil en zoet,
Totdat ik straks u weêr ontmoet,
Maar steek vooral uw duim niet weêr,
In uwen mond, gelijk weleer.
Dan komt de kleêrenmaker hier,
En knipt u met zijn schaar, Reinier!
Tot uwe welverdiende straf,
Van elke hand het duimpje af.’

Nauw was de moeder 't hoekjen rond
Of, - hap! - de duim ging in den mond.

[p. 3]

 

Maar, ach! - de deur wordt losgedaan,

 

Daar komt de kleedermaker aan;

 

Hij zwaait zijn schaar, O, welk een schrik!

 

Voor de oogen van het duimpje-lik;

 

O, wee! daar gaat het knip en knap,

 

En even als een wollen lap;

 

Knipt hij Reiniertjen tot zijn straf,

 

Van elke hand het duimpjen af.

 

 

 

En de arme moeder komt weêrom,

 

Daar staat Reiniertjen bleek en stom;

 

Zijn handjes doen hem, acht! zoo zeer!

 

Hij heeft geen enkel duimpjen meer

 

Dus, kind'ren! hoedt u voor 't gevaar,

 

Denkt aan die groote, scherpe schaar