Het beroemde prentenboek naar Struwelpeter

[p. 31]

XI. De geschiedenis van den vliegenden Robert.

Hoor de stormwind giert en piept,
Wijl hij boomen nederzwiept.
Kijk, daar pakt opeens de wind
't Regenscherm en 't stoute kind,

Als de stormwind hevig suist,

En de regen neder bruist,

Als het hagelt ouwe wijven,

Moeten thuis de kindren blijven!

Robert echter dacht: ‘Wel neen,

Ik ga stil uit, héél alleen,’

En de stoutert wandelt nu

Met zijns vaders paraplu.

Voert hen in de lucht, zoo wijd -
Niemand hoort dat Robert schreit.
Reeds raakt hij de wolken aan,
En z'n hoed vliegt naar de maan.

[p. 32]

 

Robert met zijn paraplu

 

Vliegen door de wolken. Nu,

 

Door den hoed voorafgegaan,

 

Komen ze in den hemel aan.

 

Waar de wind ze heen deed drijven,

 

Zal wel steeds een raadsel blijven.