Een aardig prentenboek met leerzame vertellingen, naar het beroemde Hoogduitsche kinderwerk 'Der Struwwelpeter' voor Nederlandsche jongens en meisjes bewerkt

[p. 18]

De Geschiedenis van Philip, den Schommelaar.

Vader spreekt, op strengen toon,
Tot zijn kleinen, wilden zoon:
‘'k Hoop dat Philip nu eens stil
Aan de tafel zitten wil!’
En zijn moeder fluistert zacht:
‘Geef op 's vaders woorden acht!
Doe ons heden geen verdriet!’
Maar de knaap gehoorzaamt niet;

Hij holdert

En boldert,

Hij rommelt

En schommelt,

Met zijn stoel al heen en weêr:
‘Philip! dat mishaagt mij zeer!’
Ziet eens, kind'ren! op deez' plaat,
Hoe het Philip verder gaat:
Door zijn schomm'len heen en weêr,
Valt hij met den stoel ter neêr;
En, bij 't achterover slaan,
Grijpt hij angstig 't laken aan;
Maar, wie heeft het ooit gezien?
't Laken en de soep-terrien,
Vorken, lepels, flesch en glas,
En al wat er verder was,
Vallen ramm'lend naar beneên,
Op en om den jongen heen

[p. t.o. 18]

 

 

[p. t.o. 19]

 

[p. 19]

 

Onder 't laken ligt hij neêr:

 

Al zijn leden doen hem zeer.

 

Hoort eens naar zijn bang geroep:

 

‘Moeder, ach! die heete soep

 

Heeft mijn heele been verbrand!

 

O, hoe zeer doet mij mijn hand.

 

Och, mijn neus doet mij zoo'n pijn,

 

Zou hij ook gebroken zijn?’

 

Maar zijn vader vol van spijt

 

Om zijn ongehoorzaamheid,

 

Beurt hem op en zegt: ‘mijn zoon!

 

Gij hebt uw verdiende loon.

 

Kind'ren, die ondeugend zijn,

 

Lijden dikwijls smart en pijn;

 

Wees voortaan dus niet meer stout!

 

Maar, opdat gij 't wel onthoudt,

 

Neem ik u nog, tot uw straf,

 

Al uw mooije speelgoed af.’