Oude Vlaemsche liederen

Tijt brenct jolijt.

Corte daghen, langhe nachten,
en wat isset cout en vocht!
odevaren ende cranen
sijn alreet op haren tocht.

En de lover aen der heiden
en de bloemkens truren al,
en de voghelkens de cleinen
swighen over berch en dal.

Hert, mijn hert, nu moet ghi truren,
truren om den lentetijt,
truren dese duistern daghen -
en hoe waert ghi so verblijt!

Maer ghedult! ghi moet het doghen (ly den)
comt het u ooc droevich voor,
planten seldi eens den meien
voor u soete liefkens door (deur).