Horae Belgicae

CCXII.
¶ Een amorues liedeken.

EEn Venus dierken heb ic wtuercoren
Gheen scoonder en weet ic nv terstont
Om haer so wil ic nv vruecht orboren
Jnt aensien van haren lachenden mont.
Haer keelken wit, haer borstkens ront,
Maken mi vrolic van sinne.
Scoonder en was noyt van moeder geboren.
Tis recht dat icse beminne
Gelijc gout huer hayr is van coluere.
Twe oochskens ter amoruesheit snel.
Twee borstkens ront, soet van natuere.
So is myn lieueken dat weet ic wel,
Sedich van geeste ende niet rebel,
Js mijnder herten keyserinne
Jc en weet ter werelt gheen lieuer creatuere
Tis recht dat icse beminne.
Noch heeft si een hoochmoedighe coragie
Ende daer toe eenen fieren ganc,

[p. 329]

 

Int triumpheren bedrijft si ragie.

 

Ic en hoorde mijn dagen noit soeter sanc.

 

Dan si en bedrijft met haren voys geclanc.

 

Het dunct mi puer een Goddinne.

 

Ghefatsoneert is si als een ymagie

 

Tis recht dat ickse beminne

4.

Ick en can vergeten mijns liefs manieren

 

Haer vriendelijck wesen, haer fiere gelaet

 

Crijge ic gheenen troost door haer bestieren

 

So wort mijn herte heel desperaet.

 

Mocht ic met haer mijn troost mijn toeuerlaet

 

Soo waer ic blijde van sinne,

 

Vruecht ende solaes soude ic hantieren

 

Tis recht dat icxse beminne

5.

Princesse ient, die myn vruecht doet breeden

 

Al mocht ic hebben van goude swaer

 

Tgewichte van v, ic en sal van v niet scheeden

 

Ghi blijft myn liefste wederpaer.

 

Want aen v liefken en weet ic gheenen maer.

 

Dan alle vruecht een gewinne.

 

V wesen reyn en mach mi niet verleeden.

 

Tis recht dat icxse beminne.