Horae Belgicae

CXCII.
¶ Een nyeu liedeken.

HOort toe den hoop met allen.
Wat te Lueuen is ghebuert
zijnt sint Jansmisse is gevallen.
Van een Clercxken ongetruert.
En van een moederlijc meysken.
Si hadden malcander lief.
Al sprack hise menich reysken.
Dat en bluste noch niet haer gerief
Hi slachte Vrou Venus knaepen.
Sint Jooris bisschop maecte hem nat
Om in haer blanck armkens te slapen.
Hi haer so vriendelijcke badt
Dwelcke si hem consenteerde.
Van vaer en Moer was hi bevreest
Mer tmeysken douders informeerde.
Hoe si ghequelt was van eenen gheest.
Screyen iancken croegen en stenen
sachmen aen dit meysken fier

[p. 296]

 

Och moeder waer sal ic henen

 

noit maecht en leet sulc dangier.

 

Eenen geest sal mi die leden breken

 

Ten dient niet langher gestilt

 

Of alleen moet ic tegen hem spreken

 

Op den voorsolder hi comen wilt

4.

De ouders hier af seer verscriecten

 

Maecten haestich huer bedde beneen.

 

Op gheen boeuerye si en mickten

 

mer hebben huer lief dochter gebeen

 

Willet paciencelic verdragen

 

Al wat v den geest aendoet

 

Wi hopen in corten daghen

 

Sal al zijn pijne zijn geboet

5.

Tsauens ontrent den neghen

 

wort dit meisken seer beureest

 

Och moerken ic moet sonder beiegen.

 

Daer bouen gaen spreken den geest.

 

Den clerc quam ter veynster inne.

 

Bi zyn liefste moedernaect

 

Die gheest quelde zyn liefste minne

 

Datter die coetse as heest gecraecht

6.

De ouders niet seer vast en sliepen

 

haer iammerde tsdochters verdriet

 

Seer lude si biddende riepen

 

Liefkint lijdt al wat v geschiet

 

Geeft, goet, erue arbeit mede

 

Al wat hi v beueelt.

 

Consenteert al hem tzynder vrede

 

Op dat ghijt niet langer en bequelt

7.

Tsnuchtens ginghen vrienden en magen

 

Met medecijn tot haer bedde vroech

 

Meysken sey de geest sou mi plaghen

 

dedic niet altijt zijn geuoech

 

Tgheslachte weende seere

 

Tmeisken was van verwe bleec

[p. 297]

 

Och vrienden dat weet onsen here

 

Hoe dat mi den geest te nacht bestreet

8.

Ten baet seyt si hulen screyen en lollen

 

Alleen ic mot die pyn lijen

 

Siet hoe ic hier ligge geswollen

 

Door des geest pynlic bestrijen

 

Wt die vrienden sonder weder leggen.

 

Spraker eenen boerdelic onversaecht

 

Cosijn dorstic ic sout seggen

 

V dochter myn nicht en is geen maecht