Horae Belgicae

CLVII.
¶ Een oudt liedeken

UErlangen ghi doet mijnder herte pijn
Al om te weten boelken oft icx v bade
Om troost, om voetsel om medecijn
V liefde lieueken gaet mi te nade
Eylaes eylaes eylaes boelken ay mi.
Eylaes het moet gescheyden zijn
Ghelijck die roose wast op den doren
heb ick met vruechden mijnen tijt gheleyt.
daer ic voormaels was wtuercoren
Certeyn daer ist mi nv ontseyt.
Eylaes eylaes eylaes myn herte dat screyt
O doot coemt voor rasch en niet en beyt.
Jc hadde mi haer seluen ouer ghegeuen.
Te doene daer haren sin toe droech.
Mer quade tonghen die hebbent bedreuen
dat ic nv lijde dit ongeuoech
Eylaes eylaes eylaes ten is niet genoech.
Eylaes het scheyden coemt mi te vroech.
O lief die mijn herte doorknaecht
V minne doet mi so grooten pijn

[p. 234]

 

Jc heb v so dicwils minen noot gheclaecht

 

Mer v driakel is moort ende fenijn

 

Eylaes eylaes eylaes adieu die liefste myn

 

Eylaes het moet ghescheyden zijn

5.

Mocht ick haer ter sprake comen

 

Als ic hier voormaels heb gedaen

 

Jc soudt haer loonen het soude haer vromen

 

Nemmermeer en soude icx haer afgaen

 

eylaes eylaes ic mach wel myn handen slaen

 

Eylaes si heeft mi ontrou ghedaen

6.

Troost begheer ick noch aen dy

 

Och hertelijck lief mocht mi gheschien

 

Mi en roecx in wat manieren dat si

 

Mocht ic v voortstel noch eens aensien

 

eylaes eylaes eylaes wat sal myns geschien.

 

O doot coemt rasch ic sal v mi bien