Horae Belgicae

[p. 206]

CXXXVIII.
¶ Een amoreus liedeken.

RJick god hoe is myn boelken dus wilt
So menich alsmen inden weghe vint.
Wee mi die grote ellende
Doen myn boel die liefste was
Doen moeste ic van haer scheiden
Dat wout is breedt die liefde is groot.
Dat ic dit homoet lijden moet.
Des wil mijn ionge herte breken
Die minen boel ghestolen heeft
Dat wil ic noch eens wreken
Mi rout so seer haer ghelu ghecrult hayr
Ende dat haer god in duechden spaer
Si is so wel gestallet
Jc en weet in alle den lande geen
Die mi so wel beuallet.
Nv ghi schoon lief wilt tot mi keeren
Ende wilt ghi mi v vrientschap gheuen
Een troostelick woort toespreken
Vwen oorlof is mi so bitteren cruyt
Des wil mijn herteken breken
Mijn boel is alder eeren waert
Si heeft al dat haer herteken begeert
Dat wil ic haer wel gonnen
Al heeft si myn hert so seer beswaert
Jc hope ic salt verwinnen
Die ons dit liedeken eerstwerf sanck
Een vroom lantsknecht was sinen naem.
Hi heuet so wel ghesonghen
Hi heuet van sinen schoonen boel ghedicht
God scheynde der nijders tonghen