Horae Belgicae

¶ Nr. 51.
Ein schöner Krüppel!

Den kreupelen zou uit vreugde ry'n
al met zyn ezelinne:
den ezel blind en den kreupelen mank
konden den weg niet vinden. Sa.
Maer als hy onder wege kwam,
daer vonden zy een water:
den ezel blind en den kreupelen mank
vielen samen daer inne. Sa.
Den kreupelen nam zyn krukken aen,
hy kwam daer al ten hoogen:
‘nu zie ik nog een weerdinnen-huis,
daer zal ik my gaen droogen.’ Sa.
Als hy aen het weerdinnen-huis kwam,
hy klopte op de deure:
‘weerdinne locht, van zinnen zoet,
staet op en laet my inne!’ Sa.
‘'k en sta niet op, 'k laet u niet in,

[p. 130]

 

de lakens zyn hier zoo diere.’

 

‘weerdinne locht, van zinnen zoet,

 

'k zal slapen by den viere.’ Sa.

6.

Maer 's nachts, 't was omtrent middernacht,

 

den kreupelen begon te weenen:

 

‘weerdinne locht, van zinnen zoet,

 

ik slaep zoo noô alleene.’ Sa.

7.

‘Dat gy zoo noô alleene slaept,

 

dat geeft my gans geen wonder,

 

en trekt dan uit uw' kous en schoen,

 

en kruipt dan by my onder.’ Sa.

8.

En hy trok uit zyn kous en schoen,

 

hy kroop by het weerdinneken onder -

 

maer wat zy deden en zeg ik niet -

 

dat geeft my gans geen wonder. Sa.

9.

En 's morgens vroeg, den dag kwam aen,

 

den weerd kwam t'thuis gegangen:

 

den kreupelen sprong ter venster uit,

 

zyn krukken liet hy hangen. Sa.

10.

Maer als hy in den velde kwam,

 

begonst hy gaen te zingen:

 

‘en als den weerd niet t'huis en is,

 

dan slaep ik by de weerdinne.’ Sa.

Vlämisch. Von einem alten Manne in O.L.V. Waver bei Mecheln, mitgetheilt in Mone's Anzeiger 1837. Sp. 169. 170. Aus derselben Quelle durch Verspreeuwen bei Willems Nr. 114. mit einigen Abweichungen: 1, 1. De kreuple und so immer - 2, 2. dan (daer) - 3, 2. en kwam welhaest - 5, 2. te diere (zoo d.) - 10, 2. begon hy hoog te zingen.

Das Lied gehört zu den Bettelmannsabenteuern in deutschen Liedern, s. meine Schlesischen Volkslieder S. 45-47.

¶ 1, 3. mank, gebrechlich - 4, 3. locht, lucht, wohlgemuth - 6, 4. noô, node, ungern.