Horae Belgicae

¶ Nr. 37.
Der Meier und der Friese.

Stemme: Een boerman had een domme sin.

De velden stonden groen ende daer toe breit,
tot reisen so wasser den vrieseman bereit:
‘vrieseman, waer wilt ghi varen?
doen ic die clederen lestmael sach,
doen meenden ic datse mine waren.
‘Die clederen die ic draghe an,
die gaf mi een vrouken, si had gheen man,
een vrouken daer ic te nacht bi sliep,
ic sweer u, meyer, al op mijn lijf,
ic en had mijn daghen noit vrou so lief.’
‘Ja Vriesje, waert ghider een eerlijc man,
ghi trocter gheen ander mans clederen an
en ghi droechter gheen roem van vrouwen.
nu sult ghi mi of ic sal di

[p. 108]

 

al met den blanken swaert doorhouwen.’

4.

Si lieten daer baer kiven staen

 

en ghinghen malcander met swaerden slaen

 

en si sloeghen met blanke swaerden:

 

de meyer sloech den Vrieseman doot,

 

so dat hi neder viel ter aerden.

5.

De meyer op sijn grauwe ros spranc

 

en hi hief op een liet ende sanc,

 

hi sanc luit, men mocht wel horen:

 

‘staet op, staet op, joncfrouken fijn!

 

den Vrieseman die is hier voren.’

6.

Dat vrouken van haren bedde spranc,

 

dat gordijntje van den goude clanc,

 

si meende den Vrieseman in te laten,

 

si liet haer eighen ghetroude man in:

 

dat was voor haer so leiden sake.

7.

‘Secht mi, secht mi, joncfroutje fijn!

 

waer nu mijn beste clederen sijn,

 

die ic jaerlijcs plach te draghen?

 

ghi hebtse den Vrieseman aenghedaen,

 

daer om so leit hi nu verslaghen.’

8.

‘Och is dat arme Vriesje doot!

 

waer sal ic claghen minen noot?

 

en waer sal ic minen noot claghen?

 

nu wil ic in een cloostertje gaen

 

en bliven daer mijn levedaghen.’

9.

‘Nu wil ic in een cloostertje gaen

 

daer twee paer schoenen voor een bed staen,

 

en bidden voor de Vriesemans siele:

 

hi die sijn liefje verloren heeft,

 

met recht mach hi een ander kiesen.

10.

Nu wil ic gaen op dit termijn

 

en begheven mi in een clooster fijn

 

also veer aen gheen lantsdouwe.

 

adieu, het moet ghescheiden sijn

 

al van mijn overschone vrouwe!’

Oudt Amst. LB. bl. 42. Oudt Haerl. LB. 16. en 27. druk. - Dr. 2, 5. noyt liever wijf - 6, 2, Die gardijntjes.

[p. 109]

Ein jüngerer Text in De Nieuwe Vermeerderde Groenlantse Walvisch-Vanghst Ofte Amsterdamse Y-stroom, Amst. 1719. ist hie und da abweichend: Str. 7. u. 8. fehlen u. Str. 3. lantet also:

Vrieseman, seide hi, Vrieseman!
nu trechet andere cleideren an
en wapent u, want het ghelt uw lijf,
op dat men daer niet en segghe van,
de Vrieseman leit verslaghen om (leg. als) een wijf. - 4, 1.

haer woorden (kiven) - 4, 5. so dat hi viel van sinen paerde - 6, 2. van goude dat die gordijne clanc - 6, 3. twas luttel tot haerder baten - 7, 3. dus wiltse nu hier gheven - 7, 5. het coste hem ooc sijn jonc leven. Mit diesem letztern Texte stimmt fast ganz überein Goese Nagtegael, Amst. by S. en W. Koene bl. 81.

¶ 2, 4. meyer, meier, Schultheiß, Amtmann, le maire - 4, 1. kiven, streiten - 9. bis zu Ende: Worte des Meiers, spöttisch: auch er will in ein Kloster gehen, aber wo zwei Paar Schuhe vor Einem Bette stehen d.h. er will sich nach einer anderen Frau umsehen. - 10, 13. lantsdouwe, schlechte Schreibung für lantsouwe, wohlbewässertes Feld, Wiese; vgl. Weiland Wb. unter landouwe.