Onze sporthelden. Deel 3

[p. 133]

Ramon Lesley Elliot (‘Victe’)

Een aanvoerder en voorbeeldfiguur om te idealiseren In de zestiger en zeventiger jaren schitterde aan ons firmament een stervoetballer in de persoon van ene Ramon Lesley Elliot, die in zijn relatief korte levensduur zijn naam boekstaafde in de analen van onze voetbalgeschiedenis. De vermaarde ‘balkunstenaar’ Desi Samson, ooit zijn trainer bij de Militaire Voetbal Vereniging (MVV) beschrijft hem in een ‘In Memoriam’ (30 mei 1977) als ‘een jongeman, die zienderogen gegroeid is tot de grootste hoogten van ons voetbal’ en ‘een persoonlijkheid met wilskracht, doorzettingsvermogen, plichtsbesef, discipline en leiderscapaciteiten’. Voor de schrijver, die bekend staat als een zeer kritisch mens, karig en voorzichtig met het uitdelen van complimenten, was het hoogtepunt van deze unieke Elliot zijn wedstrijd tegen Botafogo die speelde met cracks als Zagalo, Gerson, Elton, Nilton Santos e.a.

Ramon Lesley Elliot werd op 10 mei 1948 te Paramaribo geboren. Op 14-jarige leeftijd begon hij te spelen voor de v.v, ATLAS. Hij bleef voor deze vereniging spelen tot zijn zestiende jaar, waarna hij voor ROBINHOOD, zijn lievelingsvereniging, ging spelen. ‘Victe’ - zo werd Ramon populair in de voetbalgemeenschap genoemd - heeft zich in zijn Robinhoodperiode ontpopt als een uitstekende achterhoedespeler, niet alleen, maar tevens als een allround voetballer van uitzonderlijk formaat. De dienstplicht riep, ook Ramon Elliot moest zich aanmelden en trad zo in militaire dienst. Zijn roem was hem daar vooruitgegaan en al spoedig was hij de aanvoerder van de toen reeds in enig aanzien zijnde Militaire Voetbal Vereniging. Victe bleef de harde zwoeger en is frequent tot grootse prestaties gekomen.

Deze zeer voorbeeldige voetballer is talrijke malen voor ons nationaal elftal in het buitenland uitgekomen en bij deze gelegenheden was het telkens weer Elliot die wonderbaarlijke reddingen bracht. Krantenkoppen in de geest van ‘Elliot, de grote stopper van het Surinaams elftal’, ‘Geen nationaal elftal denkbaar zonder de kundige, tactvolle en in alle opzichten goed spelende Ramon Elliot’, waren dan ook niet vreemd

[p. 134]

voor het voetbalminnend publiek.

‘Victe’ heeft tot zijn dood zijn plaats in het vertegenwoordigend elftal weten te handhaven, zich als het ware onvervangbaar makend. Ook in het Caribische gebied heeft Ramon als stervoetballer een klinkende naam. Furore maakte hij o.m. in Cayenne, Costa Rica, de Nederlandse Antillen en zelfs in Mexico. Samen met Almelo, Doesburg, Ostendorf en Hercul vormde hij, onder leiding van bekwame trainers een totaliteit, die allerwege eerbied en bewondering afdwong. Zij deden MVV in topvorm geraken dat zodoende een reële bedreiging vormde voor alle andere hoofdklasseteams. Met Elliot als aanvoerder en Hercul als een ware ‘rots van Gibralthar’ naast zich, stevende MVV ongenaakbaar naar het kampioenschap. Deze veldheer van MVV genoot grote populariteit, zowel onder de jeugd als onder de senioren. En dat, lang niet alleen vanwege zijn uitmuntend spel, maar meer nog vanwege zijn positieve instelling; eigenschappen die hem reeds van jongsaf maakten tot een MENS; die je ernaar deed verlangen een goede vriend van hem te zijn. Ramon Lesley Elliot was meer dan wie dan ook in staat zijn team naar een overwinning aan te voeren.

Reeds in 1968 was hij door de Vereniging van sportjournalisten in Suriname uitgeroepen tot ‘Voetballer van het jaar’.

Het Robinhood-team ten tijde van Elliot
Staand v.l.n.r.: Ramon Elliot, Kenneth ‘Bossa’ Kluivert, Siegfried Haltman, Gerrit Nickoop, Bill Waterval en Louis mijnals.
Hurkend: Leo Shipper, Ronald Koorndijk, stanley Krenten, Nelis van Dorpel, Jules Jordan en Ewald Sion.