Onze sporthelden. Deel 2

[p. 115]

Profiel van een damfenomeen
Frank Waldring

Geleidelijk aan wint het damspel veld in onze samenleving en het doet goed op te merken dat de Surinaamse Regering daar zoveel toe bijdraagt.

Ook Frank Waldring de man wiens profiel wij in dit artikel aan U doorgeven heeft in de loop der tijden een grote bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van de damsport in Suriname. Hij werd geboren op 2 december 1935 te Paramaribo. Genoot na zijn lagere scool opleiding (ULO) met goed gevolg de boekhoudkundige opleiding en stoomde door tot de Moderne Bedrijfsadministratie (M.B.A.). Deze grondslag werd gelegd door een gedisciplineerde opvoeding van ouders en anderen.

De ouders van Franklin waren geen rijke mensen. Integendeel hebben zij zich hard moeten uitsloven om hun kinderen te voeden en op te voeden.

Het grootste deel van zijn jeugd heeft Franklin in de omgeving van Combé en Maretraite gewoond.

Hij heeft in zijn jeugd ook diverse vriendjes gekend met wie hij allerlei kwajongensstreken heeft uitgehaald.

Zijn sportcarrière starte hij in zijn jeugd met ongeschoeid voetbal. Het duurde niet lang of Frank stapte over naar een iets meer rustige tak van sport met name het damspel.

In 1961 was hij zover en mocht hij voor het eerst deelnemen aan kampioenschappen in verenigingsverband. Zijn eerste ervaring op dit gebied werd opgedaan in de damvereniging ‘De Arend’.

In 1966 wist Franklin Waldring beslag te leggen op het persoonlijk kampioenschap van Suriname.

In 1974, 80 en 85 herhaalde hij deze stunt.

[p. 116]

Buiten Suriname

Waldring vertegenwoordigde Suriname voor het eerst in 1974 in Rusland alwaar de wereldkampioen zich moest presenteren. Hij eindigde op de 8e plaats in een eindrondetournooi waaraan 11 finalisten hebben deelgenomen o.a. Koeperman, Wiersma, Gantwarg en Andreiko.

In 1975 klassifiseerde Franklin zich in de grootmeesters groep, samen met nog 11 topdammers en nam deel aan het K.S.H. toernooi in Nederland. Hij eindigde op de 6e plaats. In 1975 werd hij geselekteerd voor deelname aan het landentournooi in Haiti.

In 1983 was hij ook van de partij in het Philadelphia Zone tournooi en eindigde op de 5e plaats. Franklin heeft verder ook nog deelgenomen aan verschillende invitatietournooien in Suriname. Bij al deze ontmoetingen heeft hij altijd goede resultaten geboekt.

1968 geen vrijgezel meer

In 1968 week Franklin enigszins af van het damspel en schaakte Helen Hetty Guartier met wie hij in het huwelijksbootje stapte. Intussen zijn uit dit huwelijk vier kinderen geboren n.l.: Robin (16 jaar), Sergio (11 jaar), Elvin (9 jaar), Karin (6 jaar)

Nog niet moe

Franklin Waldring is nog steeds aktief beoefenaar van de damsport. Hij heeft nog steeds veel aandacht voor partijen van anderen. Hij heeft zich veel ingezet voor de opleiding van jeugdigen e.a. dambeoefenaars. Gaarne zou hij deze taak nog willen blijven vervullen daar hij door deze aktiviteiten te ontplooien de overtuiging draagt dat hij de ontwikkeling van het damspel helpt bevorderen. Van zijn echtgenote krijgt hij tot nu toe veel steun ook op dit gebied.

Top functie

Waldring is na zijn boekhoudkundige opleiding in 1957 in dienst getreden bij de Accountantsdienst van de Overheid. Daarna trad hij in dienst van het Accountantskantoor ‘Goede’ tot 1973.

[p. 117]

Nadien trad hij in dienst van Surland N.V. als hoofd financiele aangelegenheden. In zijn werkkring geniet hij een vrij grote populariteit en waardering. Hij is nagenoeg verslaafd aan twee hobby's n.l. dammen en hengelen.

‘Ik ben administrateur op een bakovenonderneming. De enige van Suriname’. Daarnaast is de bijna veertig-jarige Waldring, om even op het dammen terug te komen, kampioen van Suriname. Al meer dan vijf-en-twintig jaren heeft hij z'n hart verpand aan het damspel. ‘Ik heb het geleerd met dopjes van frisdrankflessen op eigen gemaakte borden. De ene partij speelde met de onderkant naar boven en de andere met de onderkant naar beneden’. Even eenvoudig als doeltreffend. Zo kom je nooit met het probleem van zoekgeraakte stenen te zitten. Middels een simpele cola-fles is de zaak zo weer compleet...

Wat stelt de dammerij in Suriname voor? ‘We hebben weliswaar een dambond in Suriname, maar het stelt op het ogenblik weinig voor. Omdat mijn vrouw erop tegen is, dat ik bestuursfuncties accepteer, zit ik zelf niet in het bestuur.

Ik vind dat jammer, want ik zou maar al te graag een functie accepteren. Zo lang de bond bestaat heeft er nog nooit een algemene ledenvergadering plaats gevonden. De aangesloten verenigingen ontwikkelen namelijk geen enkele activiteit. Zo gauw dat wel gebeurt, zal de bond ongetwijfeld in actie komen. Men wil gewoon de verenigingen pressen om wat meer leven in de brouwerij te brengen’.

Waldring blijft het jammer vinden, dat de dammerij in zijn land, na een oorspronkelijke opkomst, volledig tot stilstand is gekomen. ‘Als belangrijkste oorzaak hiervan wil ik zonder meer stellen, dat het de verenigingen aan leden ontbreekt, die leiding kunnen ik blijf van mening, als je een aantal mensen hebt, dat voorgaat in de activiteiten, dan krijg je gegarandeerd een toeloop van nieuwe leden. Maar omdat het daaraan ontbreekt, wordt er in verenigingsverband amper nog gespeeld. Er is al langer dan een jaar in competitieverband gespeeld. Ik zit zelf ook duidelijk met het probleem. In de jaren '60 - '70, toen de damsport zeer intensief werd beoefend,

[p. 118]

was de vereniging waarvan ik lid ben, De Arend, één van de sterkste clubs van het land. Maar door de terugloop heb ik hoegenaamd geen contact meer met de vereniging’.

Toch gelukte het Franklin Waldring op de een of andere manier het kampioenschap van zijn land op z'n naam te brengen. Als zodanig damde hij vorig jaar in Rusland. Dat heeft een diepe indruk op hem gemaakt. ‘Ik ben zo gelukkig geweest om door overheidsmiddelen en door hulp van particulieren een dergelijke verre reis te ondernemen en een schat van ervaringen op te kunnen doen. Ik heb mij daardoor moreel veprlicht gevoeld iets terug te moeten doen. Ik heb daarom een damschool opgericht, om de jeugd de gelegenheid te geven het damspel te leren. Ik kan niet zeggen, dat mijn opzet volledig is geslaagd, maar toch blijkt wel, dat verschillende leerlingen sindsdien behoorlijk vooruit zijn gegaan. Het blijft echter een moeilijke zaak om liefhebberij aan te wakkeren. Meer dan een stuk of vier jongens heb ik nooit op de lessen. Ik heb gehoopt, dat de aanmelding aanmerkelijk groter zou zijn geweest en dat daardoor de damsport in Suriname weer wat van de grond zou zijn gekomen. Maar zolang ik ook maar één leerling heb, ga ik door. Ook al omdat mij iedere woensdagmiddag de gelegenheid geboden wordt om met het dammen bezig te zijn. Een grote sta-in-de-weg is voor mij ook het ontbreken van lesmateriaal. Ik zal zeer zeker, deze trip naar Nederland gebruiken om daarin verbetering te krijgen’.

[p. 119]

DAMMER F. WALDRING IN AKTIE