Onze sporthelden. Deel 2

[p. 45]

Voetballer ‘Vossie’ Belgrave alias Kakaspoor schijn

Leidde twee verenigingen naar de hoogste top

In zijn loopbaan als trainer leidde de heer Belgrave twee voetbalverenigingen naar de hoogste top op dit gebied.

In 1950 was dat het geval met Transvaal en in 1961 met Leo Victor aan welke vereniging hij sedert 1959 verbonden is. Vossie Belgrave kwam bij Leo Victor toen deze vereniging in 1959 gevaar liep om te worden gedegradeerd. Op een desbetreffend verzoek nam Vossie de Leeuwen onder zijn hoede. Het eerste resultaat was dat zij degradatie ontliepen. In 1961 was het al zover dat de beker aan Leo Victor werd uitgereikt als kampioen van Suriname.

In die tijd heeft Leo Victor gezien de bereikte resultaten in de competitie alle kansen gehad om de titel te prolongeren. ‘Ik geloof wel dat wij het halen.’ zei Vossie toen wij hem een vraag in deze richting stelden.

Vossie Belgrave, thans gepensioneerde ambtenaar, is onlangs door de Frans-Guyanese voetbalbond onderscheiden vanwege zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de voetbalsport in dat land.

Het eerste contact dat Belgrave had met Frans-Guyana was in 1936 toen een S.V.B. team, waarvan hij deel uitmaakte, een bezoek bracht aan Cayenne. Belgrave kwam daar onder de indruk van de gastvrijheid van de Frans-Guyanezen. De vriendschap en broederschap was voor hem aanleiding om de belofte te doen om tezijnertijd als hij daartoe in de gelegenheid zou worden gesteld, iets voor de Fransen te doen op het gebied van de voetbalsport. Deze belofte is hij trouw nagekomen. Dat was mogelijk, omdat hij zelf eerst een zeer actieve rol heeft gespeeld in de Surinaamse voet-

[p. 46]

ballerij waarin hij vele jaren samen met andere grootheden in de Surinaamse voetbalwereld een voorname plaats had ingenomen en latere functies bekleedde op het bestuurlijk vlak.

Evenals alle jongens in Suriname begon de voetbalcarrière van Vossie Belgrave als straatvoetballertje. Hij woonde toen in de Prinsessestraat. De serieuze stap die hij deed na de periode van straatvoetbal was de gang naar de toen bekende en populaire club Cicerone.

‘In Cicerone kwam ik niet aan mijn trekken, hoewel ik samen met de gebroeders Landkoer en andere jongens uit de buurt vond dat wij goed genoeg waren om in het basisteam te worden opgenomen, liet met ons genoegen nemen met een plaatsje op het reserve bankje.

El Deportivo uit elkaar

Zij verlieten Cicerone en richtten de club El Deportivo op. El Deportivo werd in 1933 opgericht. De naam El Deportivo gaven ze aan deze club nadat zij geïnspireerd waren geraakt door het spel dat deze buitenlandse club hier had gedemonstreerd.

Voorzitter van deze club was de heer J.A. Pengel, nu wijlen. Een speling van het lot wilde dat Deportivo die haar bestaan dankte aan het uittreden van een aantal spelers uit Cicerone, uit elkaar spatte, kort nadat het bij de eerste ontmoeting tegen Cicerone met 1-0 won. De vreugde bij El Deportivo was zo groot dat de spelers blijkbaar naast hun schoenen zijn gaan lopen, met als gevolg de ondergang en liquidatie van El Deportivo. Het uiteenvallen van El Deportivo leidde ertoe dat de leden onderdak zochten bij verschillende clubs. Belgrave werd lid van Transvaal.

‘Bij Transvaal heb ik zo'n 6 tot 7 jaar gevoetbald. Ik was later trainer van deze club. In 1936 werd een bondsteam samengesteld om deel te nemen aan een driehoekstournooi in verband met het 100-jarig bestaan van Cayenne. Aan dit tournooi namen deel Brazilië (Belem), Frans-Guyana en Suriname. Brazilië won dit tournooi. Dit was mijn eerste kennismaking met Frans-Guyana.

Met het Nationale team heb ik ook bezoeken gebracht aan Trinidad, de Nederlandse Antillen, Nederland, Guadeloupe, Martinique, Belem en Guyana. Het is voor mij een zeer leerrijke periode ge-

[p. 47]

weest. De manier waarop wij werden behandeld door de Frans-Guyanezen was in één woord af. Ik had nooit geweten van de Franse gastvrijheid, gelijkheid en broederschap. Ik heb heel wat vrienden en afspraken gemaakt en heb geprobeerd mij te houden aan die afspraken.’

Fatale blessure

In 1950 zette hij een punt achter zijn voetbalcarrière. Hij werd door een blessure geveld tijdens een wedstrijd tegen Aruba.

Gedurende 2 maanden was hij uit de running en na deze periode bleek de blessure zo erg te zijn dat hij besloot met voetballen op te houden. Het toenmalig bestuur van de S.V.B. deed toen een beroep op Belgrave om de Nationale selectie geheel onder zijn hoede te nemen. Daarvoor werd deze getraind door hem, Daisy Samson en Leeuwin.

Door de heer Emile de La Fuente nu wijlen, oud voorzitter van de S.V.B., werd ook een beroep op hem gedaan om Leo Victor van de N.G.V.B. te trainen indien dat nodig mocht zijn. Hiermee wilde hij een goede verhouding tot stand brengen tussen de N.G.V.B. en de S.V.B.

Belgrave heeft later daadwerkelijk de leiding van Leo Victor op zich genomen. De successen die Leo Victor gedurende enige jaren behaalde zijn voor een belangrijk deel aan hem te danken geweest. Vossie is verder succesvol geweest als Jeugd-S.V.B.-trainer. Onder zijn leiding werd het Jeugdteam driemaal Koninkrijkskampioen.

Naar Brazilië

Belgrave heeft de technieken van het trainersvak geleerd van de Nederlandse trainer Dubois en heeft gedurende enkele maanden een trainersopleiding met succes gevolgd in Brazilië. Belgrave ging naar Brazilië op voorstel van de Braziliaanse top-trainer Palmeira die door de S.V.B. was aangetrokken om onze Nationale selectie te trainen. Palmeira vond dat het beter zou zijn om een Surinamer naar Brazilië te zenden om dan met een bagage aan daar opgedane kennis terug te keren en de kennis hier over te dragen. Aangezien Belgrave voldeed aan de door Palmeira gestelde eisen, werd hij uitverkoren. In Brazilië heeft Belgrave zich ook op het gebied van ar-

[p. 48]

bitrage dienstbaar gemaakt.

Geheel tegen de regels in verplaatsten doelverdedigers zich bij het nemen van penalties. Belgrave die in de gelegenheid werd gesteld om ook wedstrijden te fluiten in Brazilië zorgde voor de nodige sensatie toen hij penalties liet overnemen omdat de doelverdediger zich had verplaatst. Hiermee zorgde hij ervoor dat de regels stipt werden nageleefd.

Isolement

Toen hij uit Brazilië terugkeerde naar Suriname herinnerde hij zich de belofte die hij had gedaan aan Frans-Guyana. De mensen daar waren geïsoleerd. Hij hernieuwde het contact, pakte de draad weer op en legde via Leo Victor een basis voor de voortzetting van de betrekkingen op voetbalgebied tussen beide landen. In het kader van deze betrekkingen werd de Nationale selectie van Frans-Guyana enkele malen uitgenodigd door de S.V.B. De Frans-Guyanezen verloren met sprekende cijfers. Eén keer slaagden zij erin om de militaire voetbalvereniging die toen als De Beer bekend stond met 1 - 0 te verslaan.

Ondanks de grote nederlagen die Frans-Guyana tegen Suriname leed, liet dit land de moed niet zinken. In die periode deed de Frans-Guyanese voetbalbond een beroep op Belgrave om regelmatig in het weekend clinique's te verzorgen voor de Frans-Guyanezen, waarmee in feite een begin werd gemaakt met een stukje ontwikkelingshulp van Suriname aan Frans-Guyana.

Belgrave adviseerde de Frans-Guyanezen om een aantal hunner in de gelegenheid te stellen om een voetbaltrainersopleiding in Frankrijk te volgen. Dit advies werd opgevolgd, zo'n vier Frans-Guyanezen volgden een cursus in Frankrijk en keerden terug.

Hij heeft ook gewerkt aan een structuur met betrekking tot een competitiesysteem waarbij de zogenaamde communes (distrikten) tegen elkaar uitkwamen. Ook op voorstel van hem werd de heer Chaumet, de sterke man op het gebied van de voetbalsport in Frans-Guyana, in de gelegenheid gesteld naar Frankrijk te gaan om stage te lopen op het gebied van voetbalhuishouding, arbitrage en coaching.

Belgrave adviseerde de Frans-Guyanese voetbalbond om aanslui-

[p. 49]

ting te zoeken bij de Concacaf en één van de resultaten die daaruit voortrolde was de afvaardiging van trainers naar Mexico voor een opleiding.

Kennis en ervaring

Het contact met Suriname werd enige tijd verbroken toen de S.V.B. zich op het standpunt stelde dat een regelmatige ontmoeting met Frans-Guyana niet zoveel vruchten afwierp, aangezien Suriname op voetbalgebied op een hoger peil stond.

Naderhand kwam het contact weer tot stand toen Suriname, Martinique, Cayenne en Guyana in Martinique deelnamen aan een tournooi. Belgrave heeft daarna een aantal sterke Surinaamse clubs kunnen interesseren om een bezoek te brengen aan Frans Guyana. Vossie heeft ook kunnen bewerkstelligen dat Frans-Guyanese trainers en spelers aanwezig konden zijn bij top interland wedstrijden die Suriname in het Suriname Stadion speelde. Hiermee bereikte hij dat de Frans-Guyanezen meer kennis en ervaring opdeden. Door deze medewerking die Belgrave heeft verleend, waren de Frans-Guyanezen onmiddellijk bereid om de beslissingswedstrijd tussen Suriname en Trinidad op Frans-Guyanese bodem te doen spelen. Bij die wedstrijd was het Frans-Guyanese publiek op de hand van Suriname. Enkele buitenlandse teams die hier hebben gespeeld, hebben door bemiddeling van Belgrave een bezoek aan Frans-Guyana gebracht.

Op een gegeven moment heeft Vossie met de gedachte gespeeld een einde te maken aan de relatie die hij moeizaam had opgebouwd met Frans-Guyana, omdat van de zijde van kwaadwillige Surinamers allerlei valse aantijgingen aan zijn adres werden geuit vooral toen Frans-Guyana Suriname in een dramatische wedstrijd versloeg.

Belangrijke bijdrage

Deze zaak is in S.V.B.-kringen besproken en toen bij de returnwedstrijd hier gespeeld, bleek dat Frans-Guyana met rasse schreden vooruit was gegaan en opgewassen was tegen Suriname, kregen zowel het bestuur van de S.V.B. als voetbalfans een totaal ander beeld van het Frans-Guyanese voetbalspel. Belgrave verleende

[p. 50]

naast voetbal ook medewerking aan het intensiveren van het contact tussen de Volleybalbond, de Basketbalbond en de Atletiekbond. Behalve de gastvrijheid van de Frans-Guyanezen is Belgrave onder de indruk gekomen van de enorme vaderlandsliefde, de wilskracht en de zelfwerkzaamheid van de Frans-Guyanese voetballers.

De motivatie is optimaal en hij is ervan overtuigd dat de successen voor een belangrijk deel te danken zijn aan deze deugden.

Het is buiten kijf, dat Vossie Belgrave voor Suriname een belangrijke bijdrage heeft geleverd tot vriendschappelijke betrekkingen tussen beide landen. In feite zou Belgrave hiervoor niet alleen door Frans-Guyana onderscheiden moeten worden maar ook door Suriname.

Vossie, heel hartelijk dank voor alles wat je op sport en ander gebied voor ons land hebt gedaan.

S.V.B. SELEKTIE VOORWAARTS ARUBA (1947)
Achterste rij: v.l.n.r.: (SVB): W. Zorgvol - U. Samsey - M. Pool - H. Leeuwin - H. Holband - H. Gill - C. Graanoogst - E. Wessels - H. van Ommeren (bestuursleden SVB).
Spelers Voorwaarts Aruba: M. Reyes - A. Sjew A Kiam - W. Echteld - F. Anijs - J. Esser - R. Abrahm.
Middelste rij v.l.n.r.: P. Bodeutsch - G. Babel - H. Nassy - W. Bos Verschuur - Jong Baw - G.J.C. van der Schroeft - M. Wijngaarde - J.J. Gouvernante - H. Reeder - Ch. van Eer.
Voorste rij v.l.n.r.: A. Belgrave - D. Samson - R. Nelom - A. kamperveen - G. Hoen - A. Bab - J. Biezen - Heerenveen - M. Aksel - A. Geerman - H. Nahar - A. Reeder.