Gedichten
(1981)–Willem van Hildegaersberch– Auteursrechtelijk beschermdGa naar margenoot+CVI. Van karitas.Ic bin in dichten soe versaecht,
Dat mi mijn hert van rouwen traecht
Ende faelgiert te worden moede;
Want willen heren entie vroede
5[regelnummer]
Hem selver niet ter doghet keren,
Wye sal dan den dommen leren
Ende wisen inden rechten pat?
Hoe rijc si sijn, hem brect noch wat,
Die gheen die nyemant en can versaden,
10[regelnummer]
Ende wilden yemant anders raden,
Des en achten si min noch meer.
Hier om traecht mi den sinne zeer,
Ende oic soe bin ic zeer vervaert,
Want elc moet pensen achterwaert,
15[regelnummer]
Wye dat dichtens wil hantieren,
Om die gheen die argueren.
Tfolc wert nu soe goedertieren,
Oic wat wy dichten of visieren,
Si houden reden ende maet,
20[regelnummer]
Als sonder bodem ydele vaet
Water in hem houden staen.
Doch ic wil op goeden waen
Mercken wye den jagher slacht,
Die den honden inder jacht
25[regelnummer]
Volghen dar, al vaet hi niet.
Van des ter werlt is gheschietGa naar margenoot+
Of hier namaels mach gheschien
Wil ic een deel der waerheit ghien,
Op dats die goede si verhoecht,
30[regelnummer]
Ende die bose totter doecht
Hem selven keren mocht daer by;
Ende om dat minne thoochste sy,
Daermen yet of mach beghinnen,
Soe willic twe punten noch van minnen
35[regelnummer]
Ons vertrecken of ic can,
Op datter elc man mach leren an,
Hoe hi minnen sal of laten,
Dat sijnre zielen comt te baten;
Want minne is licht van swaren weghen.
40[regelnummer]
Een yghelijc mach minne dreghen
Ende gheen ontschulde doen daer van,
Dat hise dreghen niet en can.
Die eerste minne, die wy mienen,
Ende thooste bot ooc vanden thienen,
45[regelnummer]
Dats minne in caritas,
Die ewich blijft ende ye ghewas
In dat godlijcke wesen.
Oeck wortse Moyses voerghelesen
Ende bevolen, dat wy souden
50[regelnummer]
Goods ghebot daer mede houden,
Wouden wy besitten trijcke sijn,
Ende der ewigher pijn
| |
[pagina 227]
| |
Ga naar margenoot+Verdraghen wesen ymmermeer.
Dander minne na Christus leer
55[regelnummer]
Wort ons ter salicheit bescreven,
Opdat wy hier in minnen leven
Malc mit anderen sonder sparen,
Of wy ghemene broeders waren.
Doen wijs niet, soe ist al verloren,
60[regelnummer]
Als ic u na wille laten horen;
Want wye sijn hemelrijc verliest,
Hi blijft arm, oec wat hi kiest,
Want sonder minne in aertrijc
Worden wy Gode soe onghelijc,
65[regelnummer]
Als ons die meesters doen ghewaghen:
Men soude een kemel lichter jaghen
Doer een naelde sonder sneven,
Dan hem ten eweliken leven,
Die Gode in minnen niet en dient.
70[regelnummer]
Want God den mensche was so vrient,
Dat hi en eerste van niete maecte,
Ende hem die grote vryheit naecte,
Dat hijt al ghebruken mochte
Wat hemel, lucht ende aerde sochte,
75[regelnummer]
Sonder den boom der hoorsamicheit,
Die wert alleen hem wedergheseit,
Op dat hi sonde in een ghebot
Sinen meester kennen God;
Ende al had Adam wel gheleeft
80[regelnummer]
Ende totten sonden niet ghesneeft,
Doch souden wy Gode minnen zeer
Om die liefte, om die eer,
Die hi ons daer in heeft ghetoent.
Nochtan heeft hi ons meer verscoent,
85[regelnummer]
Doe wy ten zwaren eyghendoem
Quamen, entes vyants roem
Soe groet was dattet Gode verdocht,
Ende hi ons anderwerven cocht
Uten eyghenscap al gader,
90[regelnummer]
Ende versoende sinen vader
Ant cruce mit sinen bloede roet.
By deser zaken ist wel noet,
Dat wy Gode boven al
Minnen in dit aertsche dal,
95[regelnummer]
Of sijn rijc der ewicheit
Wort ons ten jonxsten daghe wederseit,
Daer al die waerheit blyken moet
Van des men hier ter werlt doet.Ga naar margenoot+
Tander bot, dat Moyses brochte,
100[regelnummer]
Mede te reynen onse ghedochte,
Die wijl wi sijn in deser tijt,
Dat is: minne sonder nijt,
Die wy van node moeten draghen,
Sellen wy Gode wel behaghen
105[regelnummer]
In sijn aenscouwen, daer ment al
Nae goeden rechte lonen sal,
Wes ter werlt is gheploghen.
Wat helpt die reden lanc vertoghen?
Wy moghen deylen ende kyesen:
110[regelnummer]
Ewich ghewin of groet verliesen
Staet ons selven inder hant.
Men macht corter in enen bant
Al besluten dat ic meyne:
Wy moeten hier mit herten reyne
115[regelnummer]
Ganselijc sonder versten
Minnen onsen evenkersten,
Of ewelijc sijn verscovenGa naar voetnoot1
Uten hemelrijc hier boven.
Dat dit waer is, in oirkonde
120[regelnummer]
Leestmen nach uut sinen monde,
Die ons hete broeders wesen,
Woudwi der ewigher doot ghenesen:
Oec so proeftmen by naturen.
Woud hier een man mit sijn gheburen
125[regelnummer]
Houden hof of driven feeste,
Twaer die minste ofte meeste,
Een yghelijc na sijnre waerden,
Hi is gaern mit vroechden hier op eerden,
Na dat natuer an hem begaert;
130[regelnummer]
Ende als versament had die waert
Lieve gast om sijn verbliden,
Wouden si dan onderlinghe striden
Ende malcander doen verdriet,
Soe en bleve die waert in vruechden niet,
135[regelnummer]
Wanttet waer een onghenuecht,
Lieve gasten te sien onthuecht.
Die waert soude dencken: ‘Mijn oerlof,
Waer ghescheiden desen hof,
Gave ic hem tot langhen daghen,
140[regelnummer]
Want si in minnen niet overdraghen.’
Proeft, hoe souden wy comen dan
In sijnre minne, daert al uut ran,
| |
[pagina 228]
| |
Ga naar margenoot+Wat roerende is al hier beneden?
Setwy ons selven niet te vreden,
145[regelnummer]
Soe waert onmoghelijc te spreken.
Hoe souder lyden of ghebreken
In comen moghen tenighen stonden?
Want daer wert salicheit ghevonden,
Ewighe blyscap sonder ende,
150[regelnummer]
Ele berede hem mit ghenende.
Die weert die heeft ons daer ghenoot,
Nyemant bysonder, cleyn of groot;
Mar hi liet ons allen comen,
Arm ende rijc ende niet hem somen,
155[regelnummer]
Tot sijnre feeste van hoghen pryse,
Daer niet en can mit gheenre wise
In comen dat ghebreckelic sy.
Tis een hof van sorghen vry:
Men vinter alle dine volmaect.
160[regelnummer]
Moghen si dan bliven onghelaect,
Die malcander hier verraden,
Al sijn si daer ter feeste gheladen?
Die werken, die si voer hem bringen,
Die sellense vander tafel dringhen
165[regelnummer]
Ende verre wisen buter doer.
Van desen tween hebdi die coer,
Nadat ic seide hier te voren.
Al sidi rijc ende wel gheboren,
Starc, moghende ende coen,
170[regelnummer]
Nochtan set u wel te doen;
Want hier en wert gheen lanc verdrach,
Entie waert rekent sijn ghelach,
Wat wy borghen of betalen.
Sullen wy oude veete ophalen,
175[regelnummer]
Om dat wy machtieh sijn te wreken,
Soe moet den waert sijn lach ontbreken,
Daer ghijt qualijc ghelden moecht.
Heeft u God in macht ghevoecht,
Daer van seldi hem dancken zeer,
180[regelnummer]
Ende vergheven veels te meer.
Dit is schulde sonder twy,
Die elc in machte schuldich sy,
Daermen ter werlt cleen op acht;
Want heren worden wreet in macht,
185[regelnummer]
Ende onder hem, van grade te grade,Ga naar margenoot+
Soe rijst nijt ende onghenade,
Overdaet ende groot ghevecht.
Men schuwet reden ende recht,
Der doot hebben wy cleynen ducht;
190[regelnummer]
Hoveerde is doer die werlt ghevlucht
Soe starc, men canre niet ghematen.
Minne sietmen achterlaten,
Oec hoese God vercoren heeft.
Tfolc wert hart ende versteeft
195[regelnummer]
Opten wille voert te stercken,
Die minne en canre niet in wercken;
Doch doen si hem selven ghewelt,
Die buter minnen sijn ghestelt.
Hoveerde, nijt ende ghiericheit
200[regelnummer]
Die sijn te draghen groot arbeit,
Een yghelijc na sijnre staet,
Na dat hire veel mede ommegaet.
Wye in nyde leven hier,
Dien wert bereyt een ewich vier.
205[regelnummer]
Dus vint die nydighe sijn torment,
Warwart dat hi henen went,
Ende minne loont mit doechden al;
Want minne en wijst ons ghenen val
Hier noch ghinder, waer wy keren:
210[regelnummer]
Dus mochtmen gheerne minnen leren,
Want minne draechtmen sonder last.
Wye minnet, die is wel gherast,
Sonder nijt, sonder blame.
Minne is Gode wel bequame,
215[regelnummer]
Want minne vryet ons van zonden.
Wye minnet, hi wert salich vonden,
Op dat wy hier te rechte minnen,
Na dat ic meen in mijn beghinnen.
Men vint wel minne soe onghepuert,
220[regelnummer]
Die deser minnen niet en ruert;
Mar rechte minne staet te prisen.
Die ghene, die minne van hem wisen,
Sijn buter salicheit gheseten;
Want sulke mate als wy hier meten,
225[regelnummer]
Daer moeten wy weder by ontfaen,
Daer en is gheen twifel aen.
| |
[pagina 229]
| |
Ga naar margenoot+Minnen wy Gode na onser macht,
Wy bliven vast in sijn ghedacht
Ende wel beschermt van allen deren,
230[regelnummer]
Opdat wy hier malcander gheren
Alsoe te doen ende anders niet,
Als eleman wil dat hem gheschiet.
Dat is minne sonder fel,
Die ons den hof ontsluten sel,
235[regelnummer]
Daer alle vroechde in is te scouwen.
Ghi hoghe heren, edel vrouwen,
Anders priesters ende clercken,
Die bevolen is te mercken
An die scapen van Ysrahel,
240[regelnummer]
Quijt u schout, soe doedi wel;
Want ghi sijt harders hier ghesat
Om recht te doen in elker stat,Ga naar margenoot+
Sonder wil in felre manieren.
Oeck suldi leren ende stieren
245[regelnummer]
Tmene volc ter doechden waert,
Ende eer hi comt, diet al vertaert,
Soe betert u, sidi misdadich.
God is rijc ende soe ghenadich,
Hi mach gheven ende vergheven.
250[regelnummer]
Die wijl wy sijn al hier int leven
En selmen niet te langhe borghen:
Wye betaelt, dien darf niet sorghen,
Daermen die schuldighe noemēn hoert;
Wanttet godlijcke wort
255[regelnummer]
Sel so anxteliken snyden,
Alst oordel gaet ten lesten tyden.
|
|