Gedichten

⁺XLIII. Vanden rijcken vrecken.

Al had een man die doecht alleen

Van alder werlt, sonder een,
Dat is, dat hi niet milde en waer,
Soe sondmen hieten wandelbair.
Die vracheit wil wederstaen,
Die maeck hem miltheit onderdaen;
Die vracke en can niet wesen milde:
Wat docht die gheen die tsijn al hilde?
Gheven is een punt vermaert,
Tcomt van alsoe hogher aert,
Dat sijt qualic weten moghen,
Die te gheven niet en doghen.
Doch si horen wel te samen,⁺
Die gaerne gaven ende namen.
Die gheerne namen prisen tgheven,
Ten quaem nemmer anders even,
Dat hi gaerne gheven soude;
En vonde hi nyemant die hebben wouden,
Soe most hi sijn gheven laten.
God gaf vryliken tonsen baten
Hem selven tonser salichede.
Die altoes gheven wil te stede,
Die crijcht van gheven nemmer eer.
Ons seit een man van wisen leer,
Dat God den vrecken wil verhoghen
Alsmen een ezels hoeft sal moghen

+ H. fol. 48 a. b. B. fol. 21 c.

+ H. fol. 48 b. B. fol. 21 c.

[p. 89]

 

⁺In een hallincsbuerse sluten;

 

Ende sel hi daer nae bliven buten

 

Ter salicheit, soe ist qualic ghevaren.

30

Sech, rijcke vrecke! wat helpt dijn sparen?

 

Hoetstu tgoet, dan wachtet dy;

 

Wilt God, du biste varinc vry,

 

Als die doot di maect confuns:

 

Wat hebstu dan? een borden huus,

35

Daer di die nose ter verste slaet.

 

Een symme, die ghebonden staet

 

Aen enen pael, wye maect mi vroet

 

Welckoir den anderen hoet?

 

Dat seg ic byden rijcken vrecken,

40

Ic en cans te punte niet vertrecken

 

Vanden goede dat hi hout,

 

Welck ander hout in sijn ghewont.

 

Waert sijn, hy deelter zeker of

 

Om Goede, om eer, om enich loff;

45

Mar tschijut wel dat hijt mint,

 

Hy doeter toe al dat hi wint.

 

Rijcke vracke, wat moechstu dencken?

 

Du soudste dijn tijd node menken,

 

Mochstu eweliken leven:

50

Ghif, God sel di weder gheven

 

Meer dan du moghes vermoeden.

 

Wat helpt dijn sparen ende dijn hoeden?

 

Doorstuus selve niet oerbaren,

 

Tmocht die sulke noch vertaren,

55

Dies di cleynen danck sal weten.⁺

 

God sel weghen ende meten

 

Van als datmen verdienen can.

 

Proef, haddi ontseit enen man

 

An dijn lijff, du soutste vervaren,

60

Ende doen vreden ende bewaren,

 

Wanttu quames in zekerhede;

 

Ende wy sijn altoes buten vrede

 

Tieghen Hem, die ons gheboot.

 

Trouwen, dat is die meerre noet.

65

Doch vrede ende maech zoen,

 

Tis dair om ziel, om lijff te doene.

 

Al bleefstu doet in een kijff,

 

Wat verloerstu dan dijn lijff,

 

Op dat di God ghenadich waer?

70

Hier om leeff altoes in vare,

 

Laet off vrecheit ende nijt.

 

Wy en hebben gheen seker tijt,

 

Dit aertsche goet is al ghelecnt.

 

Tis groot wouder wat ghi meent,

75

Ghi donct my zeker buten vroede,

 

Dat ghi mit gheleenden goede

 

Verdient die ewighe dunsterheit.

 

Tsgoet, tis ghenoech gheseit,

 

Ic hoop ten sel ons niet gheschien,

80

Wy willen al ter doecht wert tyen.

 

Wye hem wel voer misdoen wacht,

 

Die wort rijck ende groot van macht.

+ H. fol. 48 b. c. B. fol. 21 c. d.

+ H. fol. 48 c. B. fol. 21 d.-22 a.

27 hellinc boerse besluten. 29 Der s. 31 Hoetstuut goet. 32 d. b. geringe v. 33 A. di die d m. c. 34 boerden huis. 35 Daer die n. t. vorsten. H. Als. 38 Welc hoer datten a. h. 39 Dit, vrecken riken. 40 niet geliken. 42 w. den anderen heeft. 43 B. deder zeker of hout. H. deder zeker hout. Bij H. zoowel als B. geheel bedorven lezingen. 44 Om God o. e. of o. e. l. 45 hijt m. H. hi. 49 ewelike. 53 Dorstuut selver. 54 Tmach. 55 Die. 57 al. 60 doent. 61 Want du quaemste. 64 meeste. 65 Doet v. e. maect. 66 ende o. l. 67 enen. 68 verboerstu. 71 L. ons v. 72 genen sekeren. 78 Dcoet het is. 79 I. h. en. 80 allen. 81 Die. 82 ende wel geacht.
1 dat s. t. 3 dat einde. 4 m. no m. 6 H. macht. 7 Ende in goeden hope leven. 8 C. h. dat middel houden even. 9 Alsoe begin e. einde w. 12 Woudi m. aen die v. 14 dat einde. 15 voer dolinge h. 17 op. 18 W. dat b. 19 lonet. 21 H. heeft