Looverkens (onder pseudoniem G. Hendrikssone)

[p. 8]

Hartewenschen.

O, waar ik maar de maneschijn!

Dan kon ik haar begroeten,

Ik week niet van heur vensterkijn,

Mijn kus zou haar ontmoeten.

In heur schoone oogen zou ik schouwen,
Verrukt in zalig zielsvertrouwen,
En eer de morgend waar' gedaald
Had ik haar nogmaals tederlik bestraald!

O, ware ik maar een nachtegaal!

Haar wou ik kwelend klagen

Mijn minnesmert, met zoete taal

Naar heure liefde vragen.

Ik zong dan in de liefste toonen
Het schoon der minlikste aller schoonen;
En 'k zwierf haar na door veld en woud,
Dan werd ik soms nog ééns van haar aanschouwd.

O, waar ik maar een roosje schoon!

Hoe graag zou ik haar smukken,

In 't hofken mocht ik staan ten toon

Tot zij mij af deed plukken.

Heur boezem zou met mij dan prijken
En ik aan heure borst bezwijken.
O, reine vreugde, zaalge smert -
Te sterven aan der zoetgeliefdes hert!.....