Liederen voor groote en kleine kinderen

LXXXIV. - Pottenkrakeel.

Dat was een helsch krakeelen
Bij pannen en bij potten,
Bij schotels en bij scheelen,
Zij keven, net als zotten:

Potteken, panneken,

Lepelken, kanneken,

Roert u niet, de vijand naakt.

‘Ik, zucht de soepterrine:
‘De schoonste vrouwe ben ik!’
‘Ik, riep met fiere miene
De teil, ‘de schoonste ken ik.’

Potteken, panneken, enz.

‘Waar is de knapste jongen?’
Vroeg 't mosterdpotje toornig.
De lepel opgesprongen,
Riep: ‘Duimeling, wat hoor ik?’

Potteken, panneken, enz.

[p. 76]

 

‘Ik ben de kloeke lepel,

 

‘De felle meester plukhaar!’

 

Hij neemt bij haren tepel

 

De koffiekan en schudt haar.

 

Potteken, panneken, enz.

 

 

 

De schotels schreeuwen allen:

 

‘Dat zullen wij besterven!’

 

En allen vechten... vallen

 

Ten gronde neer in scherven.

 

Potteken, panneken, enz.

 

 

 

De bezem komt geloopen

 

Al morrend: ‘'k zal het stuiten!’

 

En vaagt gezwind de hoopen

 

Gebroken potten buiten.

 

Potteken, panneken,

 

Lepelken, kanneken,

 

Roert u niet, de vijand naakt.